Apelacja (prawo): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Historia:Apelację stosowano pod koniec średniowiecza przed sądami miejskimi i kościelnymi. Do prawa ziemskiego weszła w XVI w. już jako instrument prawny w pełni ukształtowany. Była środkiem służącym do zmiany wydanego wyroku lub jego... |
m drobne redakcyjne, drobne techniczne |
||
Linia 2:
Terminem apelacja określa się też ''system kontroli odwoławczej odznaczającej się specyficznymi cechami''<ref name=autonazwa1>S. Waltoś, ''Proces karny. Zarys systemu'', wyd. 9, Warszawa 2008, s. 534.</ref>.
Historia:▼
Apelację stosowano pod koniec średniowiecza przed sądami miejskimi i kościelnymi. Do prawa ziemskiego weszła w XVI w. już jako instrument prawny w pełni ukształtowany. Była środkiem służącym do zmiany wydanego wyroku lub jego uchylenia. Toczyła się pomiędzy tymi samymi uczestnikami co w niższej instancji. Złożenie apelacji np. od wyroku sądu grodzkiego oznaczało przekazanie sprawy do Trybunału Koronnego a na Litwie do Trybunału Litewskiego, z jednoczesnym wstrzymaniem wykonania wyroku do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy. Zdarzało się, że część spraw nim trafiła do Trybunału była w drodze apelacji rozpatrywana przez sądy ziemskie, czemu protestowano, gdyż uważano, że sądy równe sobie nie powinny rozpatrywać swych spraw nawzajem.▼
Apelacja przysługuje wyłącznie od wyroku sądu pierwszej instancji. Od wyroków wydanych w pierwszej instancji przez [[sąd rejonowy]] apelacja przysługuje do [[sąd okręgowy|sądu okręgowego]], natomiast jeśli wyrok w pierwszej instancji zapadł przed sądem okręgowym, sądem drugiej instancji jest [[sąd apelacyjny]].
Linia 41 ⟶ 38:
W postępowaniu karnym prawo wniesienia apelacji przysługuje [[strona postępowania|stronom postępowania]], czyli: [[oskarżony|oskarżonemu]], [[prokurator]]owi, [[oskarżyciel posiłkowy|oskarżycielowi posiłkowemu]], [[oskarżyciel prywatny|oskarżycielowi prywatnemu]] i [[powód|powodowi]] cywilnemu.
▲Apelację w prawie polskim stosowano pod koniec średniowiecza przed sądami miejskimi i kościelnymi. Do prawa ziemskiego weszła w XVI w. już jako instrument prawny w pełni ukształtowany. Była środkiem służącym do zmiany wydanego wyroku lub jego uchylenia. Toczyła się pomiędzy tymi samymi uczestnikami co w niższej instancji. Złożenie apelacji np. od wyroku sądu grodzkiego oznaczało przekazanie sprawy do Trybunału Koronnego a na Litwie do Trybunału Litewskiego, z jednoczesnym wstrzymaniem wykonania wyroku do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy. Zdarzało się, że część spraw nim trafiła do Trybunału była w drodze apelacji rozpatrywana przez sądy ziemskie, czemu protestowano, gdyż uważano, że sądy równe sobie nie powinny rozpatrywać swych spraw nawzajem<ref>{{cytuj książkę | autor = Michał Pawlikowski | tytuł = Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej | miejsce = Strzałków | rok = 2012 | isbn = 978-83-933262-1-1 }}</ref>.
{{Przypisy}}
| |||