Boeing 717: Różnice pomiędzy wersjami

|napęd = [[Rolls Royce BR715-C1-30]]

|moc silnika =

|rozpiętość = 28,47 m

|wydłużenie =

|użytkownicy =

|rzuty =

}}

'''Boeing 717''' jest najnowszym klonem popularnej rodziny [[DC-9]]/[[MD-80]]/[[MD-90]] i jest jedynym liniowcem Douglasa, którego produkcja po połączeniu [[Boeing Company|Boeinga]] z [[McDonnell Douglas]] w 1997 roku została utrzymana. Jest to 100 miejscowy samolot przeznaczony do intensywnej eksploatacji na krótkich trasach regionalnych.

 

W styczniu 1998 roku firma [[Boeing Company|Boeing]] (już po fuzji z [[McDonnell Douglas]] z sierpnia 1997 roku) po raz kolejny wprowadziła konstrukcje na rynek – tym razem jako model 717-200. Ciekawostką jest to, że było to drugie użycie oznaczenia 717, gdyż wcześniej numer ten był przeznaczony dla wojskowej rodziny [[C-135]]/[[KC-135]]. Pierwszy lot 717-200 odbył się 2 września 1998 roku. Maszyna uzyskała certyfikat 1 września 1999 roku i wkrótce potem, 23 września, miała miejsce pierwsza dostawa – do [[AirTran Airlines]].

 

Samolot ten oferowany był w standardowej wersji 717-200BGW (Basic Gross Weight) oraz w wersji o wydłużonym zasięgu 717-200HGW (High Gross Weight). Dodatkowo, trwały prace nad skróconym 80 miejscowym 717-100 (wcześniej MD-95-20) oraz wydłużonym 120 miejscowym 717-300 (wcześniej MD-95-50). W efekcie powstała wersja odrzutowca dyspozycyjnego (business jet).

 

Dwuosobowa kabina załogi Boeinga 717 zawiera najnowocześniejszą awionikę, zaczerpniętą rodem z rodziny [[Boeing 777|777]]. Wszystkie informacje generowane przez dwa zintegrowane komputery docierają do pilotów poprzez 6 płaskich paneli ciekłokrystalicznych ([[Wyświetlacz ciekłokrystaliczny|LCD]]). Zastosowano 6 nowoczesnych systemów pomagających pilotom w pracy.

 

W proces produkcyjny samolotu zaangażowanych było wiele firm z całego świata, wśród nich: Alenia (kadłub), Korean Air (dziób), AIDC, [[Republika Chińska|Taiwan]] (część ogonowa), ShinMaywa, [[Japonia]] (pylony silników oraz stabilizatory poziome), Israel Aircraft Industries (podwozie) oraz Fischer, Austria (wnętrze). [[Ostateczny montaż płatowca]] odbywał się w fabryce [[Boeing Company|Boeinga]] w [[Long Beach (Kalifornia)|Long Beach]], w tym samym budynku, w którym produkowane były [[DC-9]] oraz [[MD-80]]. Znajdowała się tam ruchoma linia konstrukcyjna, gdzie składany samolot przesuwał się z prędkością kilku centymetrów na godzinę wzdłuż wszystkich stanowisk montażu.

 

 

{| class="wikitable"

|----

|align="center" colspan="2"|8,9 m

|}

{{Samoloty pasażerskie marki Boeing}}

{{Samoloty pasażerskie Douglas i McDonnell Douglas}}