Układ o współpracy patentowej: Różnice pomiędzy wersjami

'''Układ o Współpracy Patentowej''' ([[język angielski|ang.]] ''Patent Cooperation Treaty'' -– PCT) - [[umowa międzynarodowa|konwencja]] międzynarodowa]] podpisana [[19 czerwca]] [[1970]] w Waszyngtonie przez 18 państw założycielskich. Obecnie do układu należy 146 państw, przy czym stronami układu mogą być jedynie państwa, które ratyfikowały [[Konwencja Paryska|Konwencję Paryską]]. Polska ratyfikowała układ PCT [[25 grudnia]] [[1990]].

Historia zgłoszenia patentowego zgodnie z układem PCT (tzw. zgłoszenia międzynarodowego) dzieli się na dwie fazy: fazę międzynarodową, prowadzoną przez określone urzędy patentowe (między innymi: australijski, kanadyjski, chiński, europejski, japoński, rosyjski i amerykański), oraz fazy krajowe prowadzone oddzielnie we wszystkich krajach, w których uprawniony zamierza uzyskać patent. Podczas fazy międzynarodowej zgłoszenie jest najpierw przekazywane do [[ISAMiędzynarodowy (układOrgan PCT)Poszukiwań|Międzynarodowego Organu Poszukiwań]] (International Search Authority – ISA), który sporządza raport wskazujący na wynalazki zbliżone do wynalazku zgłaszanego, a następnie podlega badaniu przez [[IPEA (układ PCT)|Międzynarodowy Organ ds. Badań Wstępnych]] (International Preliminary Examination Authority – IPEA). Faza międzynarodowa kończy się zwykle po upływie 30 miesięcy od daty pierwszego zgłoszenia wynalazku, po czym należy rozpocząć oddzielne fazy krajowe w krajach wnioskowanej ochrony, bądź regionalne przed regionalnymi organizacjami patentowymi. Przykładem może tu być procedura EuroPCT, w której Europejski Urząd Patentowy działa najpierw w fazie międzynarodowej jako organ PCT, a następnie w fazie regionalnej jako urząd regionalny.

== Zobacz też ==