Kościół Opatrzności Bożej w Kole: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
KamikazeBot (dyskusja | edycje)
Xx236 (dyskusja | edycje)
Linia 86:
W [[1835]] r. utworzono w Kole filiał podległy parafii ewangelicko-reformowanej (kalwińskiej) w [[Żychlin (województwo wielkopolskie)|Żychlinie]], a w latach [[1845]] – [[1903]] podległy parafii ewangelicko-augsburskiej (luterańskiej) w [[Turek|Turku]]. W połowie [[XIX wiek]]u istniał już [[Cmentarz ewangelicki w Kole|cmentarz ewangelicki]]. Luteranie kolscy zakupili w [[1857]] r. budynek, w którym urządzono kaplicę. Ponieważ była ona zbyt mała postanowiono wybudować kościół. [[7 czerwca]] [[1882]] r. wmurowano kamień węgielny pod budowę, którą zakończoną poświęceniem kościoła – [[15 listopada]] [[1883]] r. W budowę czynnie włączał się hrabia Aleksander Kreutz z [[Kościelec (powiat kolski)|Kościelca]] oraz lokalni ewangelicy. W latach [[1902]] – [[1904]] zbudowano plebanię (obecnie użytkowaną przez Miejską i Powiatową Bibliotekę Publiczną). Kolską parafię ewangelicką erygowano w [[1923]] r.
 
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] świątynia poniosła wielkie straty. Zniszczeniu uległa wieża z kopułą, zniszczono drzwi, skradziono lub zniszczono sprzęt liturgiczny. Władze kościelne sprzedały dzwony parafiom katolickim w [[Osiek Wielki (województwo wielkopolskie)|Osieku Wielkim]] i [[Białków Kościelny|Białkowie Kościelnym]], a ambonę – parafii w [[Dęby Szlacheckie|Dębach Szlacheckich]]. Była to profanacja obiektu sakralnego. Ks. mjr [[Ryszard Paszko]], który kilka lat był administratorem kolskiej parafii, został zamordowany w [[Twer]]ze.
 
Po wyzwoleniu Koła w [[1945]] r. wielu ewangelików musiało opuścić miasto, w którym się urodzili i wychowali. Ks. mjr [[Ryszard Paszko]], który kilka lat był administratorem kolskiej parafii, został zamordowany w [[Twer]]ze. Luteranie musieli walczyć z ówczesną władzą ludową o odzyskanie kościoła. W planach miała powstać na miejscu kościoła m.in. poczta. [[1 listopada]] [[1952]] r. odprawiono pierwsze nabożeństwo, w zrujnowanym kościele, bez organ, dzwonów i żyrandoli. Niewielka grupa ewangelików kolskich przystąpiła do remontu zabezpieczającego, bowiem do odbudowy wieży i uporządkowania wnętrza brakowało funduszy. Z dniem [[1 stycznia]] [[1968]] r. parafia w Kole stała się filiałem parafii ewangelicko-augsburskiej w [[Konin]]ie.
 
Do gruntownego remontu kościoła przystąpiono dopiero w latach 90. [[XX wiek]]u. Świątynie wyposażono w ograny i dzwony oraz odrestaurowano wieżę. Do dziś kościół nie posiada żyrandoli i częściowo posadzki.