Monaster Przemienienia Pańskiego w Tryhorach: Różnice pomiędzy wersjami
nowy |
(Brak różnic)
|
Wersja z 15:46, 4 lip 2012
Monaster Przemienienia Pańskiego w Tryhorach – prawosławny męski klasztor w Tryhorach[a], w jurysdykcji eparchii żytomierskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.
 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Biskup żytomierski | |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
męski |
| Liczba mnichów (2012) |
9 |
| Obiekty sakralne | |
| Sobór |
Sobór Przemienienia Pańskiego |
| Cerkiew |
Cerkiew św. Barbary |
| Fundator |
Nikołaj i Fiodor Woroniczowie (?) |
| Data zamknięcia |
1939 |
| Data reaktywacji |
1990 |
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Dokładny czas powstania monasteru nie jest znany. Według Urszuli Pawluczuk wspólnota funkcjonowała już w XVI stuleciu[1]. Według innego źródła klasztor powstał po 1575, lub też ufundowali w 1613 Nikołaj i Fiodor Woroniczowie[2]. Monaster należał do Kościoła prawosławnego, podlegając bezpośrednio metropolicie kijowskiemu, do 1723, gdy przyjął unię. Przełożeni klasztoru zaczęli posługiwać się wówczas łacińskim tytułem superiora. W końcu XVIII w. w monasterze przebywało tylko dziesięciu mnichów, zaś sytuacja ekonomiczna wspólnoty była bardzo trudna[2]. Mimo to w 1782 w klasztorze wzniesiono murowany budynek mieszkalny z celami mnichów na miejscu starszego drewnianego obiektu, następnie zbudowano cerkwie Świętych Niewiast Niosących Wonności i św. Barbary[2].
Wskutek rozbiorów Polski Tryhory razem z całą ziemią żytomierską znalazły się w granicach Imperium Rosyjskiego. W ramach stopniowej likwidacji Kościoła unickiego w tym państwie z praktyki liturgicznej klasztoru usunięto elementy pochodzenia łacińskiego (m.in. organy), zaś w latach 1839-1841 kierowano do niego najbardziej niechętnych przejściu na prawosławie duchownych unickich (Kościół prawosławny na ziemiach litewskich i białoruskich został zlikwidowany w 1839)[2]. W 1841 monaster w Tryhorach oficjalnie przyłączył się do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[3]. W latach 1848-1852 w klasztorze wzniesiono nową cerkiew Objawienia Pańskiego, zaś w 1873 ukończono budowę nowej głównej świątyni wspólnoty - soboru Przemienienia Pańskiego. W 1842 wspólnotę zaliczono do monasterów II klasy, z szesnastoma etatami[b]. Od 1883 monaster prowadził szkołę parafialną[2].
Po rewolucji październikowej wspólnota została poddana prześladowaniom, zaś w 1939 ostatecznie zlikwidowana. Cerkwie Świętych Niewiast Niosących Wonności i Objawienia Pańskiego zostały zniszczone. W 1941 okupacyjne władze hitlerowskie zgodziły się na otwarcie soboru monasterskiego w charakterze cerkwi parafialnej. Funkcję tę obiekt spełniał do 1990; w budynku mieszkalnym dla mnichów mieściła się po wojnie szkoła średnia. Monaster został w 1990 reaktywowany i według danych z 2012 przebywa w nim dziewięciu mnichów i 11 posłuszników[2].
Szczególnym kultem otoczona jest w monasterze osiemnastowieczna Tryhorska Ikona Matki Bożej[2].
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 24. ISBN 978-83-7431-127-4.
- ↑ a b c d e f g Спасо-Преображенський Тригірський чоловічий монастир
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 30. ISBN 978-83-7431-127-4.
<ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>