Starożytny Izrael w okresie hellenistycznym: Różnice pomiędzy wersjami

Jeden z [[Seleucydzi|seleucydzkich]] władców (król [[Antioch IV Epifanes]]) postanowił przymusowo zhellenizować opornych [[Żydzi|Żydów]] i w [[167 p.n.e.]], zastąpił prawo [[mozaizm|mozaistyczne]] greckim prawem świeckim. [[Jerozolima|Jerozolimę]] zamieniono w greckie miasto pod nazwą Antiochia Judejska. Dekretem królewskim zakazano [[Obrzezanie|obrzezania]], święcenia [[szabat|szabatów]]ów i obchodzenia [[Święta żydowskie|świąt]]. We wszystkich miastach [[Judea|Judei]] wzniesiono posągi bogów greckich i nakazano pod karą śmierci oddawać im cześć. Znalezione zwoje [[Tora|Tory]] były palone. [[Świątynia Jerozolimska|Świątynię]] w [[Jerozolima|Jerozolimie]] poświęcono [[Zeus|Zeusowi]]owi Olimpijskiemu. Na ołtarzu zabito w ofierze świnię, a następnie wystawiono posąg [[Jowisz (mitologia)|Jowisza]], któremu nakazano składać ofiary.

W [[152 p.n.e.]] [[Starożytna Syria starożytna|Syria]] zawarła porozumienie z [[Powstanie Machabeuszy|Machabeuszami]] przyznając [[Żydzi|Żydom]] znaczne przywileje w [[Judea|Judei]]. [[Judea]] stała się [[lenno|lennikiem]] [[Seleucydzi|Syrii]], a władza spoczywała w rękach dynastii [[Powstanie Machabeuszy|Machabeuszy]] (Hasmoneuszy).