'''Kordyt''' – rodzaj prochu (materiału miotającego) [[nitroglicerynanitroceluloza|nitroglicerynowegonitrocelulozowego]], wynaleziony przez [[Frederick Abel|Fredericka Abela]] oraz [[James Dewar|Jamesa Dewara]] w [[1889]] roku.
Przy wyrobie kordytu do [[żelowanieOprócz nitrocelulozy|żelowanianitrocelulozy]](zawartość ok.60%) o wysokiej zawartości [[azot]]u (12,9-13,53%) stosujew skład kordytu wchodzi [[nitrogliceryna]], która rozpuszcza nitrocelulozę (żeluje). Dodatkowo do tego prochu dodaje się plastyfikatory, opróczsubstancje nitroglicerynysmarujące, rozpuszczalnikikonserwujące i stabilizujące. Do zmiękczania tak powstałego twardego prochu stosuje się lotny rozpuszczalnik lotne – [[aceton]] lub- w odróżnieniu do zwykłego prochu bezdymnego, gdzie stosuje się mieszaninę [[eter dietylowy|eteru]] z [[alkohole]]m.
Kordyt produkowano i stosowano głównie w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] jako proch głównie do broni strzeleckiej i artyleryjskiej. Typowy kordyt składa się wz 58% z nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% [[centralit]]u, ok. 7,5.5% [[dinitrotoluen]]u, ok. 12% [[wazelina|wazeliny]], ok. 0.8% [[aceton|acetonu]] i ok. 0,5% [[woda|wody]] w postaci wilgoci. Obecnie niejego znaczenie jako materiału miotającego znacznie zmalało jestna jużkorzyść produkowanybalistytów.
