Virgin Records: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.1) (Robot dodał fa:ویرجین رکوردز |
m WP:SK, drobne merytoryczne |
||
Linia 13:
'''Virgin Records''' – brytyjska wytwórnia płytowa założona przez [[Richard Branson|Richarda Bransona]], Simona Drapera i Nika Powella w 1972 roku. Przesiębiorstwo odniosło światowy sukces, podpisując kontrakty z tak znanymi wykonawcami jak [[Roy Orbison]], [[Devo]], [[Genesis (grupa muzyczna)|Genesis]], [[Keith Richards]], [[Janet Jackson]], [[Culture Club]], [[Simple Minds]], [[Lenny Kravitz]], [[The Smashing Pumpkins]], czy [[Mike Oldfield]].
== Kraut- i prog-rockowe początki ==
Branson i Powell początkowo prowadzili mały sklep z płytami nazwany ''Virgin Records and Tape'' na Notting Hill w [[Londyn]]ie. Sklep specjalizował się głównie w imporcie płyt [[Krautrock|kraut-rockowych]], a swoim klientom udostępniał pufy i darmowe specjały wegetariańskie do zjedzenia podczas słuchania oferowanych nagrań. Po tym jak sklep odniósł sukces, przekształcili swój biznes w
pełnoprawną wytwórnię płytową. Nazwa ''„Virgin”'', zgodnie z tym, co Branson napisał w swojej
autobiografii, została wymyślona przez Tesse Watts i odnosiła się do ich braku doświadczenia, byli
jak ''„dziewice w biznesie”''.Pierwszym wydawnictwem w katalogu Virgin był wydany w 1973 roku post-rockowy album [[Tubular Bells]] multiinstrumentalisty [[Mike Oldfield|Mikea Oldfielda]]. Dzięki niemu, nikomu do tej pory nieznana wytwórnia zyskała spore uznanie w branży fonograficznej. Wkrótce po tym sukcesie ukazały się kolejne wydawnictwa, głównie związane z nurtem kraut-rockowym: elektroniczny album Phaedra Tangerine Dream (który doszedł do pierwszej 10 list przebojów) i The Faust Tapes oraz Faust IV grupy [[Faust (grupa muzyczna)|Faust]].
== Punk-rockowa przemiana ==
Pomimo tego, że Virgin było jednym z najbardziej znanych wydawnictw promujących angielski i europejski rock progresywny, podpisało w 1977 roku kontrakt z grupą [[Sex Pistols]] (która podpisała już wcześniej zerwane przez wytwórnie kontrakty z EMI i A&M). Tym samym wytwórnia stała się bastionem nowej fali, ruchu, który wciągnął Virgin w główny nurt ery punk rocka. Pod opieką Tessy Watts, Sex Pistols przyczynili się do ogromnego sukcesu wytwórni. Niedługo później przedsiębiorstwo podpisało kontrakty z wieloma nowofalowymi artystami, między innymi: Boxer, [[Culture Club]], Fingerprintz, Gillan, Holly and the Italians, Human League, Magazine, The Motors, Penetration, The Ruts, Shooting Star, [[Simple Minds]], i XTC.
== Logo ==
Po kilku eksperymentach z logo firmy w latach 1975-1976, w 1978 roku powstało obecne logo Virgin (nieformalnie nazywane „bazgrołem”). Pierwszy raz nowe logo pojawiło się na płycie Mikea Oldfielda [[Incantations]] z 1978 roku. Od tej pory stopniowo również inne przedsiębiorstwa działające pod marką [[Virgin Group|Virgin]] zaczęły przyjmować podobne wzory.
== Wytwórnie podległe ==
* '''Caroline Records''' – wytwórnia działająca w latach 1973-1977. Nazwa i logo zostały później wykorzystane w niektórych amerykańskich wydaniach albumów Virgin w latach 80. i 90. XX wieku
* '''Front Line Records''' (lub Virgin’s Front Line) – wytwórnia płytowa zorientowana na wydawanie jamajskiej i brytyjskiej muzyki reggae, która działała w latach 1978-1987. Front Line Records odziedziczyło po Virgin kategorię wydawnictw określaną jako „The Front Line Series”, która swoją nazwę wzięła od wydanej w 1976 roku kompilacji o tytule „The Front Line”. Katalog wytwórni obejmował takich wykonawców jak: U-Roy, U Brown, The Mighty Diamonds, Keith Hudson, Althea and Donna, Jah Lloyd, Johnny Clarke, The Gladiators, Peter Tosh, I Roy, Tappa Zukie, Sly Dunbar, The Twinkle Brothers, Prince Far I, Big Youth, The Abyssinians, Culture, Gregory Isaacs i Linton Kwesi Johnson.
* '''Dindisc Records''' to działająca krótko wytwórnia, która wydawała Orchestral Manoeuvres in the Dark i The Monochrome Set w latach 1980-1981. Później nagrania te przeszły do katalogu Virgin.
* W 1983 roku Virgin zakupiło '''Charisma Records''', zmieniając nazwę na Charisma/Virgin, a później Virgin/Charisma. W 1986 wytwórnia została zamknięta, a pozostający w niej artyści zostali przeniesieni do Virgin (w tym [[Genesis (grupa muzyczna)|Genesis]] i grupa [[Monty Python]]). Wytwórnia Charisma została reaktywowana w USA w roku 1990 i odnosiła sukcesy podpisując kontrakty z takimi artystami jak Maxi Priest, Right Said Fred, 38 Special i Enigma. Gdy w 1992 roku firma znowu została zamknięta, podobnie jak wcześniej, artyści zostali przeniesieni do Virgin.
* W 1987 roku na potrzeby artystów new age i
== Zakup przez Thorn EMI ==
Virgin Records zostało sprzedane przez Bransona Thorn EMI w czerwcu 1992 roku, za sumę 1 miliarda dolarów. Sprzedaż związana była z problemami finansowymi linii lotniczych, również należących do Bransona. Umowa zawierała specjalny zapis o zakazie konkurencji, które zabraniał Bransonowi założenia innej firmy fonograficznej przez okres 5 lat od czasu podpisania porozumienia. Niemal natychmiast po zakończeniu tego okresu Branson założył nową wytwórnię: V2 Records.
Linia 35:
* [[Virgin Group]]
== Bibliografia ==
* [http://www.virginrecords.com/ Oficjalna strona wytwórni]
| |||