Kordyt: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
'''Kordyt''' – rodzaj [[proch bezdymny|prochu bezdymnego]] stosowany jako [[materiał miotający]]<ref group = uwaga> W Polsce ''kordytami'' nazywa się całą grupę [[proch koloidalny|prochów koloidalnych]] opartych na rozpuszczalnikach mieszanych. </ref>. Został wynaleziony przez [[Frederick Abel|Fredericka Abla]] oraz [[James Dewar|Jamesa Dewara]] w [[1889]] roku.
Główne składniki kordytu to [[nitroceluloza]] o wysokiej zawartości [[azot]]u (12,9–13,3%) oraz [[nitrogliceryna]], która rozpuszcza nitrocelulozę i ją żeluje. Dodatkowo dodaje się [[plastyfikator]]y, substancje flegmatyzujące, konserwujące i stabilizujące. Do zmiękczenia (dokończenia procesu żelatynizacji
Kordyt produkowano i stosowano głównie w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], szczególnie podczas II Wojny Światowej, jako proch do broni artyleryjskiej. Typowy kordyt zawiera: ok. 58% nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% [[centralit]]u, ok. 5,5% [[dinitrotoluen]]u, ok. 2% [[wazelina|wazeliny]] i ok. 0,5% [[woda|wody]]. Do zmiękczania kordytu dodawano ok. 0,8%-1,5% [[aceton]]u, który po nadaniu odpowiedniego kształtu ziarnu prochowemu, powolnie usuwano - utwardzając tym samym proch i utrwalając jego strukturę. Obecnie jego znaczenie jako materiału miotającego znacznie zmalało na rzecz [[balistyt]]ów.
| |||