Alex Higgins: Różnice pomiędzy wersjami

|Mistrzostwo świata = 2 – [[1972]], [[1982]]

|Masters = 2 – [[1978]], [[1981]]

[[Plik:Alex Higgins.jpg|thumb|250px|left|Alex Higgins w [[1968]] roku]]

Urodził się w [[Belfast|Belfaście]]. Miał trzy siostry. W dzieciństwie zarabiał drobne sumy pieniędzy, prowadząc wyniki meczów w lokalnym klubie snookerowym „The Jampot”. Pomimo dużego zainteresowania snookerem miał dobre wyniki w szkole<ref name="Talk Snooker: Alex Higgins" />. Mając 11 lat zaczął grać w snookera, ale marzył też o karierze dżokeja<ref name="Belfast Telegraph: Hurricane by name and nature" />. Kiedy się to nie udało, skupił się na grze na zielonym suknie. Obserwując innych graczy, zdobywał doświadczenie w grze, które przełożyło się później na jego pierwsze sukcesy<ref name="Eurosport: Zobacz, kim był The Hurricane" />. W [[1968]] zdobył mistrzostwo [[Irlandia|Irlandii]] i Irlandii Północnej w snookerze w kategorii amatorów.

W [[1971]] został zawodowym snookerzystą. Już niespełna rok później, w [[1972]] roku, w swoim debiucie w snookerowych Mistrzostwach świata, zdobył tytuł Mistrza świata po finałowym sukcesie nad [[John Spencer (snookerzysta)|Johnem Spencerem]] 37:32. Dzięki temu sukcesowi stał się najmłodszym zdobywcą tytułu Mistrza świata, aż do czasu, kiedy po tytuł w [[1990]] roku sięgnął 21-letni wówczas [[Stephen Hendry]]. W kolejnych latach odpadał wcześniej z turnieju mistrzowskiego: w [[1973]] i [[1975]] w półfinale, w [[1974]] w ćwierćfinale. W [[1976]] ponownie awansował do finału, gdzie przegrał z [[Ray Reardon|Rayem Reardonem]]. Po porażkach już w pierwszych rundach w dwóch kolejnych latach w [[1979]] nieznacznie przegrał w ćwierćfinale z późniejszym mistrzem [[Terry Griffiths|Terrym Griffithsem]]. W [[1980]] ponownie zagrał w finale, tym razem przegrywając z [[Cliff Thorburn|Cliffem Thorburnem]]. W [[1982]] po raz drugi został mistrzem świata, w finale rewanżując się Reardonowi (wygrywając 18-15). Do historii przeszedł również półfinał z tych mistrzostw z [[Jimmy White|Jimmym White'em]], uchodzący za jeden z najlepszych pojedynków w historii turniejów o mistrzostwo świata<ref name="Eurosport: Alex Higgins nie żyje" />.

W [[1990]] – po kolejnej przegranej walce o tytuł mistrza świata – ogłosił, że przechodzi na emeryturę, twierdząc przy tym, że snooker jest najbardziej skorumpowaną grą na świecie. Składając to oświadczenie, uderzył rzekomo rzecznika prasowego, co w połączeniu z groźbami pod adresem [[Dennis Taylor (snookerzysta)|Dennisa Taylora]] spowodowało, że został wykluczony z rozgrywek na kolejny sezon<ref name="BBC: Alex Higgins Obituary"/>. W późniejszych latach nie udało mu się powrócić na szczyty listy rankingowej i jego kariera powoli wygasła.

Higgins był nałogowym palaczem. W [[1997]] zdiagnozowano u niego [[rak gardła|raka gardła]]. Pomimo postępującej choroby wciąż występował w imprezach krajowych. Problemy zdrowotne nie były u Higginsa rzadkością. Przeszedł między innymi radioterapię, która pomogła częściowo wygrać walkę z nowotworem gardła. Niestety leczenie doprowadziło do utraty zębów, a w konsekwencji pojawiły się problemy wynikające ze stosowania nieregularnej i niepełnowartościowej diety. W krótkim czasie organizm Higginsa stał się zbyt słaby, żeby móc poddać się koniecznej operacji<ref name="Eurosport: Alex Higgins nie żyje" /><ref name="BBC: Higgins dies at 61" />.

W [[2007]] roku opublikował autobiografię pod tytułem „From the Eye of the Hurricane: My Story” („W oku huraganu: moja historia”).

Zmarł [[24 lipca]] [[2010]]. Ostateczną przyczyną śmierci Aleksa Higginsa był głód<ref name="Eurosport.pl: Alex zmarł z głodu. Ważył niecałe 40 kg" />.