Oblężenie Girony (1809): Różnice pomiędzy wersjami

'''Oblężenie Gerony''' – oblężenie rozpoczęte [[6 maja]] [[1809]] roku, czasami nazywane '''trzecim oblężeniem Gerony''' (po dwóch bataliach w roku 1808), kosztowało [[Francja|francuską]] [[Wielka Armia|Grande Armée]] siedem miesięcy ciężkich zmagań dla pokonania [[Hiszpania|hiszpańskiego]] garnizonu Gerony. Obrońcy miasta trzymali się wyjątkowo dzielnie pod dowództwem generała [[Mariano Álvarez de Castro|Álvareza]] dopóki choroby i głód nie zmusiły ich do kapitulacji 12 grudnia tegoż roku.

Po wstąpieniu [[Józef Bonaparte|Józefa Bonaparte]] na tron hiszpański w roku 1808, Álvarez był dowódcą załogi cytadeli [[Montjuïc]] w [[Barcelona|Barcelonie]]. 29 lutego francuskie wojska zajęły miasto. Álvarez gotował się do obrony cytadeli, ale otrzymał rozkaz od swych przełożonych, by oddać twierdzę. W tej sytuacji Álvarez zbiegł z Barcelony i dołączył do sił powstańczych. Tymczasowa [[Junta (dawny organ władzy w Hiszpanii)|junta]] w [[Kadyks]]ie mianowała go dowódcą Armii [[Katalonia|Katalonii]] i gubernatorem Gerony.

6 maja armia francuska w sile 18&nbsp;000 bagnetów i szabel pod dowództwem [[Pierre Augereau|marszałka Augereau]] obległa miasto. Álvarez miał zaledwie 5600 ludzi pod bronią. Francuzi wprowadzili do akcji 40 baterii dział, które przez następne siedem miesięcy wystrzeliły na miasto około 20&nbsp;000 [[Granat (broń)|granatów]] i 60&nbsp;000 [[kula|kul]] armatnich. W sierpniu Francuzom udało się opanować zamek Montjuich, główną pozycję obronną. Nie załamany tym de Castro kazał zbudować barykady i okopy wewnątrz miasta i walki trwały kolejne cztery miesiące nim Álvarez, wyczerpany i chory, przekazał dowodzenie w inne ręce. Dwa dni później, 12 grudnia, miasto skapitulowało. Przypuszczalnie około 10 &nbsp;000 żołnierzy i cywilów poległo w jego obronie. Straty francuskie wyniosły około 14 &nbsp;000 ludzi, z których ponad połowa zmarła z wycieńczenia i chorób<ref name=Gates/>.

Obrona miasta (porównywalna jedynie z walkami o [[Oblężenie Saragossy (1808)|Saragossę]]) przyczyniła się do znacznych strat francuskich, tak w sile żywej jak i materialnych, a ponadto opóźniała działania armii napoleońskiej na innych teatrach wojny. Walki te przeszły do legendy okresu [[Wojna na Półwyspie Iberyjskim 1807-1814|wojny na Półwyspie Iberyjskim]]. Pomimo złego stanu zdrowia Álvareza, zwycięzcy uwięzili go w [[Perpignan]], skąd wkrótcew jakiś czas później przeniesiono go do [[Figueres]], gdzie zmarł (prawdopodobnie według historyków angielskich otruty<ref name=Gates>D.Gates, s.172.</ref>) w 1810 roku.