Jarosław Ładosz: Różnice pomiędzy wersjami

'''Jarosław Ładosz''' (ur. [[20 października]] [[1924]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[14 listopada]] [[1997]]<ref>[http://95.50.23.26:8008/mapa/wyniki.php?imie=Jaros%C5%82aw&nazwisko=%C5%81adosz&check_nazwisko=on&rok=1800&miesiac=1&dzien=1&rok2=1800&miesiac2=7&dzien2=18&rok_zg1=1800&miesiac_zg1=1&dzien_zg1=1&rok_zg2=1800&miesiac_zg2=7&dzien_zg2=18&cmentarz=&send=Szukaj Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>) – polski [[filozof]]-[[marksizm|marksista]]-[[leninizm|leninista]], [[logik]], jeden z najwybitniejszych filozofów marksistowskich w Polsce, przewodniczący [[Związek Akademicki Młodzieży Polskiej|Związku Akademickim Młodzieży Polskiej]],doktorant Adama Schaffa, profesor i wieloletni dyrektor Instytutu Filozofii, Socjologii i Logiki [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]], profesor i dyrektor Instytutu Filozofii [[Uniwersytet Śląski|Uniwersytetu Śląskiego]] w Katowicach, redaktor naczelny lewicowego pisma ''Nowe Horyzonty''. Od końca lat siedemdziesiątych redaktor nowej edycji dzieł W.I.Lenina w Polsce.Członek i działacz Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej. Od [[1990]] roku do śmierci w [[1997]] roku prezes [[Stowarzyszenie Marksistów Polskich|Stowarzyszenia Marksistów Polskich]].

Początkowo zajmował się głównie logiką matematyczną i teorią poznania.Później jego zainteresowania ewoluowały w stronę filozofii i socjologii, które programowo uprawiał jako materializm historyczny i dialektyczny.Ortodoksyjny marksista, wielki znawca dorobku K. Marksa i całej tradycji myśli marksistowskiej, historii ruchu robotniczego. Krytyk marksistowskiej scholastyki i apologetyki. W dyskusjach dotyczących socjalizmu w Polsce zajmował stanowisko uznające, że w Polsce nie ma społeczeństwa socjalistycznego tym bardziej komunistycznego lecz mamy do czynienia ze społeczeństwem okresu przejściowego z dyktaturą proletariatu jako formą organizacji politycznej i państwowej. Podkreślał istnienie w Polsce klas społecznych, sprzeczności, wyzysku i walki ideologicznej i politycznej.Przedmiotem jego krytyki była zarówno ta tendencja w ramach polskiego marksizmu, która nawiązywała do "młodego Marksa" i próbowała rozwijać jego myśl w duchu młodomarksowskiego humanizmu, m.in. [[Adam Schaff]], [[Marek Fritzhand]], jak i socjologizujący nurt empiryczny. Ten ostatni - reprezentowany m.in. przez J.J. Wiatra, W.Wesołowskiego - był przez J. Ładosza traktowany jako marksizm zdegenerowany i jednocześnie apologetyczny wobec status quo.Krytykował także marksizm ''szkoły poznańskiej'' i tzw. ''warszawską szkołę etyczną''. Pozostawał pod wyraźnym wpływem francuskiej myśli społecznej: [[Jean Piaget]] widać to zwłaszcza w "Szkicach z epistemologii matematyki" a później [[Louis Althusser]].