Jan Szklarek: Różnice pomiędzy wersjami

|pseudonim = Roja„Roja”, Kotwicz„Kotwicz”, Lis„Lis”, Florian„Florian LewickiLewicki”

|stopień grafika = Naramiennik_Major_landPL Epolet mjr.pngsvg

|stopień = [[major]] kawalerii

|siły zbrojne = [[Armia Imperium Rosyjskiego]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]]

|wojny i bitwy = [[I wojna światowa]], <br> [[wojna polsko-bolszewicka]], <br> [[II wojna światowa]], <br>[[kampania wrześniowa]], <br>[[ZWZ]]-[[AK]], <br>[[NOW]], <br>[[NZW]]

|odznaczenia = [[Plik:POL Krzyż Walecznych BAR.svg{{order|40pxKW|Krzyż Walecznych]]1}}

Był synem Jana Szklarka, właściciela majątku ziemskiego i Heleny z domu Płońskiej. Uczęszczał do szkoły miejskiej i gimnazjum państwowego w Kijowie. W [[1913]] podjął studia na Wydziale Medycznym [[Uniwersytet Kijowski|Uniwersytetu Kijowskiego]]. W maju [[1915]] musiał je przerwać, gdyż został powołany do [[Armia Imperium Rosyjskiego|armii rosyjskiej]]. Skierowano go do Szkoły Oficerów Kawalerii w [[Kirowohrad|Jelizawietgradzie]], którą ukończył w październiku [[1916]] r. Walczył w szeregach 1 Pułku Kozackiego w rejonie [[Baranowicze|Baranowicz]].

W [[1917]] r. wstąpił do formowanego na [[Ukraina|Ukrainie]] [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpusu Polskiego]] gen. [[Józef Dowbor-Muśnicki|Józefa Dowbora-Muśnickiego]], w którym awansował do stopnia podporucznika. Po rozwiązaniu Korpusu przez Niemców został osadzony w obozie dla internowanych w [[Kowno|Kownie]], z którego zwolniono go w czerwcu [[1918]] r. W sierpniu tego roku wstąpił na ochotnika do [[1 Pułk Ułanów Krechowieckich|1 Pułku Ułanów Krechowieckich]]. Brał udział w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920]]. Walczył pod [[Lwów|Lwowem]], [[Zamość|Zamościem]], [[Łuck]]iem, [[Ostróg (miasto)|Ostrogiem]].

Pełnił służbę w [[7 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich|7 Pułku Strzelców Konnych]] w [[Poznań|Poznaniu]] <ref>Wykazywany, jako oficer 7 Pułku Strzelców Konnych w "Rocznikach Oficerskich" z 1924, 1928 i 1932 r.</ref>. W [[1926]] został urlopowany z wojska z powodu odmowy udziału w [[zamach majowy|zamachu majowym]] [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]]. Jednakże już w styczniu [[1927]] został przywrócony do czynnej służby wojskowej. Otrzymał przydział do [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr III w Grodnie|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III]] w Grodnie jako kierownik placówki wywiadowczej na obszar [[Litwa|Republiki Litewskiej]]. Od [[1937]] był kierownikiem transportu kolejowego DOK III.

W czerwcu [[1941]], po inwazji niemieckiej na [[ZSRR]], zaangażował się w działalność konspiracyjną – początkowo w szeregach ZWZ-AK, a od kwietnia [[1943]] w Narodowej Organizacji Wojskowej. Został inspektorem Okręgu Białostockiego i komendantem szkoły podchorążych. W tym czasie otrzymał awans do stopnia majora. Jednocześnie już od września 1941 był dowódcą oddziału partyzanckiego działającego na Białostocczyźnie. Do najważniejszych jego akcji bojowych należało schwytanie w zasadzce 1 maja 1943 r. w majątku [[PorytyPoryte-Jabłoń]] koło [[Łomża|Łomży]] ministra [[III Rzesza|Rzeszy]] i generalnego gubernatora Ost [[Alfred Rosenberg|Alfreda Rosenberga]]. Wymieniono go na 402 aresztowanych Polaków z więzień w [[Białystok|Białymstoku]], [[Grajewo|Grajewie]], Łomży i [[Szczuczyn (województwo podlaskie)|Szczuczynie]]. Niemcy zobowiązali się także do nie podejmowania represji wobec miejscowej ludności. Ponadto oddział mjr. J. Szklarka m.in. w sierpniu 1943 rozbił obóz pracy w [[Knyszyn]]ie, uwalniając osadzonych tam Polaków, w czerwcu [[1944]] zwycięsko walczył z niemieckimi oddziałami pancernymi i 285 Batalionem [[Waffen-SS]], w lipcu i sierpniu tego roku podczas ofensywy sowieckiej prowadził liczne działania dywersyjne na tyłach frontu na obszarzew [[LasyPuszcza AugustowskieAugustowska|LasówPuszczy AugustowskichAugustowskiej]] i [[Puszcza Knyszyńska|Puszczy Knyszyńskiej]].

W sierpniu 1944 wobec zagrożenia sowieckiego mjr J. Szklarek rozwiązał swój oddział. W lutym [[1945]] po przejściu frontu wznowił działalność zbrojną, tym razem skierowaną przeciw polskim komunistom. Z ważniejszych akcji można wymienić ataki na posterunki [[Milicja Obywatelska|MO]] w [[Zawady|Zawadach]] w marcu 1945 i [[Kobylin]]ie pod koniec listopada tego roku. Jednocześnie od sierpnia pełnił funkcję komendanta Okręgu III Białostockiego NZW. Organizował na swoim obszarze [[Pogotowie Akcji Specjalnej]]. We wrześniu 1945 r. wydał rozkaz przeprowadzenia pacyfikacji kilku białoruskich wsi, którą przeprowadziła [[3 Wileńska Brygada AK|3 Wileńska Brygada NZW]] [[Romuald Rajs|Romualda Rajsa]] ps. "Bury".

28 marca [[1946]] został aresztowany przez [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|UB]]. [[Wojskowy Sąd Rejonowy]] w Warszawie skazał go 10 grudnia tego roku na karę śmierci. Został stracony 18 lutego 1947 w [[więzienie mokotowskie|więzieniu mokotowskim]].

* [[porucznik]] - ze starszeństwem z 1 grudnia 1922 r. w korpusie oficerów jazdy

* [[rotmistrz]] - 22 lutego 1934 r. ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 r. i 10 lokatą w korpusie oficerów kawalerii