Ordynacja większościowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mwinczorek (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
Mwinczorek (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
'''Ordynacja większościowa''' – system [[Ordynacja wyborcza|ordynacji wyborczej]], w którym mandaty otrzymują kandydaci, bądź tylko jeden kandydat, który uzyskał określoną prawem większość głosów w danym [[Okręg wyborczy|okręgu wyborczym]]. Za typową ordynację większościową wielu politologów uważa system [[Ordynacja wyborcza|ordynacji wyborczej]] w jednomandatowych okręgach 'pierwszy na mecie', gdzie zwycięża tylko jeden kandydat.
Większościowa ordynacja wyborcza do niedawna przeciwstawiana była w naukach społecznych tzw. systemowi [[ordynacja proporcjonalna|ordynacji proporcjonalnej]]. W praktyce jednak podział ten okazuje się nieprecyzyjny, gdyż obok wielomandatowej ordynacji proporcjonalnej ([[Rumunia]], [[Belgia]], [[Ukraina]], [[Polska]]) występuje też wielomandatowa ordynacja większościowa (np. w Japonii do 1993 roku oraz w wyborach senackich w Polsce do 2010 roku gdy w okręgu wielomandatowym wygrywało kilku kandydatów, którzy zdobyli najwięcej głosów) lub proporcjonalny (poprzez [[pojedynczy głos przechodni|głos przechodni]], tj. najstarszą
Porównując system większościowy 'dwóch/trzech/czterech pierwszych na mecie' z systemem [[pojedynczy głos przechodni|Brytyjskiej Reprezentacji Proporcjonalnej]] łatwo zauważyć że jedyną różnicą między metodami wyborczymi, która decyduje o tym czy procedurę wyborczą należy uznać za proporcjonalną lub większościową jest występowanie lub też brak głosowania za pomocą skali rangowej z metodą redukcji najmniej istotnych obserwacji (najmniej pożądanych kandydatów). A zatem występowanie lub brak zastosowania "głosu przechodniego", który może występować zarówno w odmianie wielomandatowej (np. BRP) jak i w jednomandatowym wariancie (np. proporcjonalnym głosie alternatywnym), pozwala rozpoznać czy w typologii ordynacji wyborczych daną ordynację należy umieścić w kategorii ordynacji większościowych czy też proporcjonalnych. Wyjątkiem o którym należy pamiętać jest głosowanie na zamknięte listy partyjne z formułą [[Metoda d'Hondta|d'Hondta]] lub [[Metoda Sainte-Laguë|Sainte-Laguë]], gdzie proporcjonalność wyniku wyborów wobec preferencji wyborców uzyskiwana jest poprzez przydział mandatów parlamentarnych w proporcji do głosów oddanych na daną partie, a nie poprzez bezpośrednio proporcjonalne do preferencji wyborczych rozdzielanie głosów między kandydatów. Można więc powiedzieć że system zamkniętych list partyjnych jest kolektywną wielomandatową ordynacją proporcjonalną. Indywidualistyczne ordynacje proporcjonalne i większościowe (takie jak Brytyjska Reprezentacja Proporcjonalna, jednomandatowe 'pierwszy na mecie' lub alternatywnego głosu proporcjonalnego, bądź wielomandatowe 'dwóch/trzech/czterech na podium') wydają się lepiej odzwierciedlać duch demokracji, w której najistotniejszą rolę odgrywają prawa jednostki do niezależnego funkcjonowania w społeczeństwie, nie zaś prawa określonych organizacji skonstruowanych hierarchicznie do decydowania o jednostce.
|