Historia Grecji: Różnice pomiędzy wersjami

 

=== Powstanie ''"Dekemvriana"'' w Atenach ===

3 i 4 grudnia 1944, po zmasakrowaniu lewicowych demonstracji<ref>archiwalne zdjęcia prasowe: [http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1994/12/04121994.pdf Artykuły w greckim dzienniku ''Kathimerini''], ilustrowane fotografiami Dimitri Kessel'a - naocznego świadka i dokumentatora masakr 3 i 4 grudnia 1944. Zdjęcie ze str.7 utrwaliło moment, gdy byłe, kolaboracyjne formacje porządkowe przygotowują się do otwarcia ognia do spokojnie zachowujących się demonstrantów. [http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:EAMdemonstratorsKilledOnDecember-3-1044.jpg To zdjęcie], udostępnione greckiemu wydaniu Wikipedii, dokumentuje, że widocznych troje cywili, zostało zastrzelenonych w Atenach 3 grudnia 1944, gdy nieśli widoczną na zdjęciu tablicę z żądaniem ''"Szubienica dla Gonatasa"''. Chodziło o polityka, uważanego ze jednego z orędowników utworzenia hitlerowskiej formacji "Bataliony Bezpieczeństwa". Następnie powojennnego, rojalistycznego działacza parlamentarnego.</ref>, według niektórych historyków bez wyjaśnionych do dziś przyczyn<ref>M.Mazower str.400</ref>, ostrzelanych przez siły różnych formacji, uprzednio kolaboracyjnych<ref name=autonazwa1 /><ref>http://www.athensguide.com/syntagma.html – strona w języku [[język angielski|ang.]], zawiera m.in. opis największej z masakr demonstrantów</ref> i przy tym jawnie współpracujących z [[Schutzstaffel|''SS'']] przez cały 1944 rok<ref>M.Mazower str.400</ref> wybuchły gwałtowne, 35-dniowe walki w Atenach zapowiadając niebezpieczeństwo przyszłej, długotrwałej wojny domowej. Już 5 grudnia Winston Churchill zlecił brytyjskiemu dowódcy w Atenach potraktowanie stolicy Grecji jak zbuntowanego miasta wroga, a nie miasta sojuszniczego<ref>Richard Clogg "Greece, 1940–1949: occupation, resistance, civil war : a documentary history [http://books.google.com/books?id=0veZdS654aQC&pg=PA17&lpg=PA17&dq=churchill+scobie+document&source=bl&ots=_1eTk1kLtY&sig=JpzBUXr3COam7yP63lVmh82RwKU&hl=pl&ei=fsgFS82jHJ3kmgPoi5XICg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=9&ved=0CDUQ6AEwCA#v=onepage&q=churchill%20scobie%20document&f=false]</ref>. Z wielkim trudem, używając także oddziałów byłych [[Bataliony Bezpieczeństwa|greckich hitlerowców]]<ref>Okoliczność, że Bataliony Bezpieczeństwa były wojskiem hitlerowskim, znalazła swe odbicie także w przysiędze żołnierskiej, narzuconej tej formacji przez okupantów. Nie ma w niej mowy o posłuszeństwie wobec kolaboracyjnych władz tzw. [[Państwo Greckie|Państwa Greckiego]], a bezpośrednio o służbie Adolfowi Hitlerowi. [http://pl.wikisource.org/wiki/Przysi%C4%99ga_Batalion%C3%B3w_Bezpiecze%C5%84stwa_(Grecja,_1942-1944) tekst tej przysięgi znajdziesz tu:] </ref>, ściągając posiłki z Włoch oraz używając w mieście brygad komandosów, czołgów i bombardując robotnicze dzielnice stolicy Grecji z artylerii okrętowej i samolotów, wojska brytyjskie zdołały opanować sytuację<ref name=autonazwa1 />. Walki przerywane były negocjacjami, w których uczestniczył nawet premier Wielkiej Brytanii [[Winston Churchill]]. W styczniu 1945 lewica musiała pogodzić się z porażką, partyzanci wycofali się z Aten. Ze swej strony Sir Winston Churchill zdecydował o opóźnieniu powrotu do Grecji protegowanego przez Wielką Brytanię monarchy greckiego Jerzego II, do czasu odbycia referendum o ustroju. Otworzyło to drogę do porozumienia zgody narodowej, podpisanego 12 lutego 1945 r. w Warkizie. Zostało ono jednak tylko częściowo zrealizowane przez partyzantów – oddziały ELAS, z nielicznymi wyjątkami, rozeszły się do domów, uprzednio przekazując Brytyjczykom posiadane ubzbrojenie, w tym całą broń ciężką<ref>{{cytuj książkę | autor = Grigoriadis Solon N.| tytuł = Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας 1941-1974| wydawca = Polaris| miejsce = Ateny| rok = 2009| tom = II |strony = 23| isbn = 978-960-6829-10-9}}</ref><ref>Wykaz komisyjnie zdanego uzbrojenia zacytowano w haśle [[ELAS (formacja partyzancka)#Porozumienie z Warkizy|ELAS - Porozumienie z Warkizy]]</ref>, jednak prawdopodobnie zachowując znaczną część broni osobistej, co ówcześnie było na prowincji naturalne<ref>{{cytuj książkę | autor = Tanty M.| tytuł = Bałkany w XX wieku| wydawca = Książka i Wiedza| miejsce = Warszawa| rok = 2003| strony = 265-266| isbn = 83-05-13311-7}}</ref>. Porozumienia nie realizowała także strona rządowa, gdyż już w kilka tygodni po podpisaniu umowy z Warkizy rozpoczęto masowe prześladowania członków byłego ruchu oporu ELAS<ref>szczegółowe dane obywatelskiej organizacji "Narodowa Solidarność Grecji" ''"Εθνηκή Αλληλεγγυή Ελλαδος"'', monitorującej przypadki bezprawia w Grecji, założonej w Atenach 28 maja 1941 r. Tabela z tymi danymi i w rozbiciu na województwa, zawarta jest m.in. w ''"Historii Wojny Domowej 1945-49"'' autorów Fivos-Neokosmos-Gfigoriadis, tom 2, str. 630, wydawnictwo Kam.Chr.Kamarinopoulos, z cytowanego raportu naczelnej rady w/w organizacji solidarnościowej, z 10 maja 1946 roku, nr.protokołu organizacji 863.: w okresie od wydarzeń grudniowych 1944/45 r. do 31 Marca [[1946]] w kraju doszło, przeciw domniemanym komunistom, do 1.289 mordów, 6.671 zranień, 31.632 przypadków tortur, 84.931 aresztowań, 165 gwałtów i 18.767 rabunków oraz skazano na wyroki więzienia ponad 30 tysięcy osób, podejrzanych o sprzyjanie EAM. Dane o aresztowaniach i uwięzieniach, wymienione przez stronę rządową, są jeszcze wyższe. </ref>.