Ocean Odyssey: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
redakcyjne, drobne merytoryczne |
przypis, link zew., usunięty niedziałający link zew., popr.link wew. |
||
Linia 40:
== Historia ==
Platforma została zbudowana w 1982 r. przez Sumitomo Heavy Industries dla przedsiębiorstwa Ocean Drilling and Exploration Company ([[ODECO]]). Pierwsze odwierty wykonała 64 km na południe od [[
Podczas budowy Ocean Odyssey został ochrzczony jako Ocean Ranger II, jednakże nazwę zmieniono po tym jak Ocean Ranger wywrócił się u wybrzeży [[Nowa Fundlandia|Nowej Fundlandii]] podczas sztormu 15 lutego 1982 r.
Linia 46:
Od Amerykańskiego Biura Żeglugi ([[American Bureau of Shipping]]) platforma otrzymała oznaczenie +A1 +AMS i przeznaczona została do nieograniczonego użytku na światowych wodach. Dwukadłubowa konstrukcja posiadała napęd o mocy 12 450 [[koń mechaniczny|KM]] (9280 kW) i naraz była w stanie wytrzymać 34-metrowe fale, [[wiatr]] o prędkości 190 km/h i 3-węzłowe prądy (5,6 km/h). Wieża wiertnicza była obudowana i posiadała ogrzewaną podłogę, co pozwalało na wykonywanie pracy nawet przy -35 °C. Pozostałe rozwiązania na ekstremalne warunki eksploatacji to m.in. wzmacniane przed wpływem lodu kolumny oraz odpowiednio obudowany dźwig unikający podczas pracy pływającego lodu.
22 września 1988 r. podczas wykonywania odwiertów na [[Morze Północne|Morzu Północnym]] nastąpił wybuch. Podstawową przyczyną była awaria sprzętu przy odwiercie, co spowodowało pojawienie się ognia. Zginął operator radia, po tym jak jego przełożony skierował go z łodzi ratunkowej na stanowisko w radiostacji i nie odwołał rozkazu podczas ewakuacji<ref>{{Cytuj stronę | url = http://home.versatel.nl/the_sims/rig/o-odyssey.htm | tytuł = Ocean Odyssey | data dostępu= 2012-10-05 | opublikowany = Oil Rig Disasters}}</ref>.
Przez kolejne lata Ocean Odyssey [[rdza|rdzewiała]] w [[dok]]ach. Zauważona przez [[Boeing]]a, została zakupiona przez Kværner Rosenberg ze [[Stavanger]] w [[Norwegia|Norwegii]] i włączona do konsorcjum Sea Launch. Remont trwał od 1995 do 1997, a jego efektem były przedłużony pokład oraz dodatkowy napęd. Z górnego pokładu zniknęły urządzenia wiertnicze, pojawiła się za to przestrzeń startowa oraz hangar. W maju 1997 platforma przybyła do stoczni Kværner Vyborg i otrzymała sprzęt potrzebny do przeprowadzania startów rakiet.
Linia 68:
== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.
[[Kategoria:Jednostki półzanurzalne]]
| |||