Karol I Tocco: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
link wewn. popr. |
link wewn. c.d. |
||
Linia 3:
Po śmierci swego teścia [[Nerio I Acciaiuoli|Neria I Acciaiuoli]] w 1394 roku został księciem [[Księstwo Aten|Aten]]. Władający Moreą [[Teodor I Paleolog]], drugi z zięciów Neria I podjął próbę podważenia testamentu. Doprowadziło to do walk między szwagrami. Karol I wezwał na pomoc Turków, co z kolei spowodowało włączenie się do wojny Wenecjan, zaniepokojonych możliwością usadowienia się w Attyce sił tureckich. Wenecjanie opanowali Ateny i stawili skuteczny opór atakom tureckim. Ostatecznie władzę w Księstwie przejął władający Tebami syn Neria I, [[Antoni I Acciaiuoli|Antoni]].
W tym czasie Karol I zwrócił już swoją uwagę w inną stronę. Po śmierci despotesa południowego Epiru [[Gjin Bua Spata|Gjin Bua Spaty]] w 1399 roku, jako spadkobierca [[Mikołaj Orsini|Mikołaja Orsiniego]], wysunął pretensje do władzy nad Epirem. Opór próbował mu stawić syn i następca zmarłego Maurycy Bua Spata, jego siły okazały się jednak zbyt słabe. Do 1408 roku Karol zajął Akarnanię, wypierając z niej oddziały albańskie. Po śmierci [[Esau Buondelmonti]]ego opanował w 1411 roku północny Epir z [[
Pod koniec panowania w 1427 roku Karol I poniósł klęskę w bitwie morskiej nieopodal [[Patras]] z siłami cesarza [[Jan VIII Paleolog|Jana VIII Paleologa]]. Został zmuszony do ugody: ofiarował rękę swej siostrzenicy despotesowi Morei Konstantynowi, późniejszemu cesarzowi [[Konstantyn XI Dragazes|Konstantynowi XI]]. Jako wiano przekazał jej rok później resztki swych posiadłości na Peloponezie.
| |||