|
'''Marduk-apla-iddina II''' ([[język akadyjski|akad]]. ''Marduk-apla-iddina'', tłum. ''"[[Marduk]] dał mi następcę"''<ref name=Asyria>'''Mezopotamia''', '''Tajemnice starożytnych cywilizacji''',' (''Asyria'''), cz. 2, ISBN 978-83-252-0800, t. 45, s.27.</ref>;[[Biblia|bibl.]] '''Merodach-Baladan''', '''Merodachbaladan''') – władca [[Babilonia|Babilonii]] w latach 721 - 710 p.n.e. oraz 703 p.n.e. Pochodził z [[Chaldejczycy|chaldejskiego]] plemienia Bit-Jakini. W 721 roku p.n.e. korzystając ze zmiany władcy [[Asyria|Asyrii]], na czele wszystkich plemion chaldejskich wkroczył do [[Babilon]]u i ogłosił się królem Babilonii. Otwarcie w ten sposób zerwał z lojalnością wobec Asyrii. Rok później ([[720 p.n.e.]]) zawarł sojusz z królem Elamu [[HumbannikaszHumban-nikasz I|Humban-nikaszem I]]em, który pokonał w [[Bitwa pod Der|bitwie pod Der]] wysłane przez [[Sargon II|Sargona II]] oddziały interwencyjne bez pomocy Babilończyków. Nie przeszkodziło to Marduk-apla-iddinie II przypisania sobie zwycięstwa i ogłoszenia, że:
:''(...)powalił na ziemię armię [[Asyria|Subartu]] i pogruchotał jej oręż''<ref name=Asyria />.
W [[710 p.n.e.]] podczas kolejnej kampanii Sargona II przeciwko Babilonii zmuszony został do wycofania się z Babilonu. Wspomagany przez plemiona zamieszkujące bagienne tereny południowego [[Sumer]]u i [[Kraj Nadmorski (Mezopotamia)|Kraju Nadmorskiego]] Chaldejczyk bronił się prawie dwa lata. Ostatecznie został oblężony w [[Durjakin]] i ranny:
:''(...)prześlizgnął się przez bramę swojego miasta jak mysz czmychając do dziury''<ref>op.cit., s. 28</ref>.
W [[703 p.n.e.]] po powrocie z [[Elam]]u ponownie zjednoczył plemiona chaldejskie i [[Aramejczycy|aramejskie]] w Babilonii i korzystając z kolejnej zmiany władcy Asyrii wszczął rebelię zakończoną zdobyciem Babilonu. Kilka miesięcy później rebelianci zostali pobici przez armię króla asyryjskiego [[Sennacheryb]]a w [[Bitwa pod Kisz i Kutą|bitwie pod Kisz]], a sam Marduk-apla-iddina II ponownie uszedł w trudno dostępne tereny Kraju Nadmorskiego. Sennacheryb splądrował pałac króla babilońskiego, wziął licznych jeńców i przesiedlił ok. 210 000 Babilończyków, Chaldejczyków i Aramejczyków do Asyrii<ref>op.cit., s. 36.</ref>.
W [[701 p.n.e.]] na czele wojski chaldejskich, aramejskich i elamickich po raz ostatni próbował pokonać Sanheriba i odzyskać tron Babilonii. Został jednak pokonany w [[700 p.n.e.]]. Wkrótce potem zmarł.
Jego wnukiem był przywódca plemion chaldejskich [[Nabubelszumati|Nabu-bel-szumati]].
== Postać króla w relacji biblijnej ==
Marduk-apla-iddina II pod imieniem '''Merodak-Baladan''' występuje w [[Biblia|Biblii]]: w [[2 Księga Królewska|Drugiej Księdze Królewskiej]] (20; 12-15), oraz w [[Księga Izajasza|Księdze Izajasza]] (39; 1-8). Kontakty dyplomatyczne króla babilońskiego z królem Judy [[Ezechiasz (król Judy)|Ezechiaszem]] prawdopodobnie miały na celu pozyskanie nowego sojusznika przeciwko Asyrii oraz wywołanie konfliktu zbrojnego w walce z nią na zachodzie<ref>[[H. W. F. Saggs]], ''Wielkość i upadek Babilonii'', Warszawa 1973, str. 111.</ref>.
{{Przypisy}}
| 