Bitwa pod Ponarami: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Przyczyny: drobne merytoryczne |
→Przyczyny: drobne merytoryczne |
||
Linia 25:
==Przyczyny==
Po przegranej [[Bitwa pod Ostrołęką|bitwie pod Ostrołęką]] armia polska rozpoczęła odwrót ku [[Warszawa|Warszawie]], jednak silną 2 Dywizję [[Antoni Giełgud (1792-1831)|Antoniego Giełguda]] i niewielki korpus [[Henryk Dembiński (generał)|Henryka Dembińskiego]] skierowano − celem wywołania powstania na tyłach armii feldmarszałka Iwan Dybicz Zabałkański|Iwana Dybicza]] − skierowano na [[Litwa|Litwę]], gdzie działał już korpus [[Dezydery Chłapowski|Dezyderego Chłapowskiego]]<ref>E.Kozłowski, M.Wrzosek, s.221.</ref>.
Oczywistym celem wwyprawy było [[Wilno]], bronione przez liczący zaledwie 5000 żołnierzy garnizon rosyjski, a w arsenale miejskim było 60 000 karabinów i kilkaset dział<ref name=Gie>E.Kozłowski, M.Wrzosek, s.226.</ref>.
==Przebieg wydarzeń==
W dniu 19 czerwca 1831 roku doszło pod [[Ponary (dzielnica Wilna)|Ponarami]], leżącymi na zachód od [[Wilno|Wilna]], do bitwy między armią [[Królestwo Kongresowe|polską]] dowodzoną przez [[Antoni Giełgud (1792-1831)|Antoniego Giełguda]] a armią [[Imperium Rosyjskie|rosyjską]] dowodzoną przez [[Fabian Gottlieb von der Osten-Sacken|Fabiana von der Osten-Sackena]]. Na terenie złożonym z pasma lesistych wzgórz licząca 17 000 żołnierzy i 58 dział armia rosyjska odparła atak liczącej 11 000 żołnierzy i 27 dział armii polskiej. Wojska polskie straciły 2000 żołnierzy, podczas gdy Rosjanie jedynie około 400 żołnierzy.
| |||