Klimaks: Różnice pomiędzy wersjami

Kryterium wyróżniania biocenoz klimaksowych jest osiągnięcie stanu niezmienności biocenozy w czasie. Ze zrozumiałych względów łatwiejsze do obserwacji są rośliny i zbiorowiska roślinne. Teoretycznie pod uwagę należałoby wziąć bardzo długie odcinki czasu, ale dla potwierdzenia brakuje nam systematycznych obserwacji naukowych dla większości z przyjmowanych sekwencji sukcesji. Zakładamy na przykład, że na podstawie przestrzennych badań młodszych i starszych systemów wydm wokół jakiegoś jeziora możemy odtworzyć przebieg sukcesji w czasie. Jednakże zamiana sekwencji przestrzennych na sekwencje zachodzące w czasie może był błędna. Dlatego poszukuje się możliwości weryfikacji ([[falsyfikacja|falsyfikacji]]).

 

 

Lasy klimaksowe stałyby się monokulturami, gdyby jeden gatunek był w stanie w pełni się odtwarzać i równocześnie wymieniać inne gatunki. Już w 1905 r. francuscy [[leśnictwo|leśnicy]] przypuszczali, że w dziewiczych lasach poszczególne drzewa są z czasem zastępowane przez drzewa innych gatunków (Fox 1977). Proces ten nazywany jest "wzajemną wymianą" (zobacz też [[luki leśne]]), a jego dobrą ilustracją są lasy z bukiem i klonem cukrowym we wschodniej części Ameryki Północnej. Siewki [[buk]]a występują przede wszystkim pod dużymi [[klon cukrowy|klonami cukrowymi]], a siewki klonu cukrowego spotyka się głównie pod dużymi drzewami buka. Wzajemna wymiana jest jednym z mechanizmów utrzymywania się dwóch gatunków jako [[dominant|dominantów]] w biocenozach klimaksowych i jest dobrym przykładem zrównoważonego współżycia dwóch konkurencyjnych gatunków.