Cytokininy: Różnice pomiędzy wersjami

== Synteza cytokininBiosynteza ==

Istnieją dwa szlaki syntezy cytokinin<ref name="Mok-2000" />. W początkowym etapie szlaku pierwszego syntezy zeatyny cząsteczka pirofosforanu izopent-2-enylu przyłącza się do cząsteczki 5'-[[Adenozyno-5'-monofosforan|AMP]], ADP lub ATP. Reakcja katalizowana jest przez transferazę izopentenylową<ref name="Hwang-2006" />. Powstały produkt – monofosforan [[izopentenyloadenozyna]] przekształcany jest następnie, przez odłączenie fosforybozy, do [[izopentenyloadenina|izopentenyloadeniny]], a po hydroksylacji grupy metylowej w pozycji ''trans'' reszty izopentenylowej powstaje naturalna cytokinina – [[zeatyna]]. Drugim źródłem cytokinin jest degradacja kwasów nukleinowych, szczególnie tRNA<ref name="Mok-2000" />.

Badania prowadzące do odkrycia cytokinin zapoczątkował [[Gottlieb Haberlandt]] w 1913 roku. Zauważył on, że w izolowanych fragmentach [[Miękisz|tkanki miękiszowej]] ziemniaka można wywołać podziały komórek poprzez przyłożenie niewielkich fragmentów [[tkanka przewodząca|tkanki przewodzącej]]. W roku 1955 [[Folke Skoog]] zastosował do stymulacji podziałówodziałów komórek w tkance miękiszowej [[Tytoń (roślina)|tytoniu]] stary preparat [[Kwas deoksyrybonukleinowy|DNA]] poddany działaniu wysokiej temperatury. Otrzymany w ten sposób roztwór wykazywał zdolność do stymulacji podziałów komórkowych. Z hydrolizatu DNA udało się wykrystalizować substancję aktywną, która nazwano kinetyną. Kinetyny nie udało się nigdy wyizolować z roślin. Jednak w roku 1964 [[David Letham]] wyizolował z bielma ziarniaków kukurydzy substancję podobną do kinetyny, którą nazwał [[zeatyna|zeatyną]]. Obecnie oprócz kinetyny znane są inne związki wykazujące aktywność biologiczną – część z nich występuje naturalnie w roślinach, a cześć jest związkami syntetycznymi.