'''Niebieska Turnia''' (2262 m [[n.p.m.]]) – [[turnia]] we wschodniej grani [[Świnica|Świnicy]]wschodnia ([[Świnickagrań GrańŚwinicy|Świnickiejwschodniej Granigrani Świnicy]]), oddzielona od [[Gąsienicowa Turnia|Gąsienicowej Turni]] [[Niebieska Przełączka Wyżnia|Niebieską Przełączką Wyżnią]], a od [[Zawratowa Turnia|Zawratowej Turni]] [[Niebieska Przełęcz|Niebieską Przełęczą]]<ref name=Mapa>{{Cytuj książkę|tytuł= Orla Perć. Mapa 1:5000 |miejsce=Kraków |rok=2005/2006|wydawca= Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka |isbn= 83-87873-42-X}}</ref>. Jej północne stoki opadają do [[Mylna Kotlinka|Mylnej Kotlinki]] w najwyższym piętrze [[Dolina Zielona Gąsienicowa|Zielonej Doliny Gąsienicowej]], zaś południowe do polodowcowego kotła [[Dolinka pod Kołem|Dolinki pod Kołem]] (górne piętro [[Dolina Pięciu Stawów Polskich|Doliny Pięciu Stawów Polskich]]). Górna część tych stoków, zarówno z południowej, jak i północnej strony, to strome [[ściana (geomorfologia)|ściany]], w których znajdują się [[droga wspinaczkowa|drogi wspinaczkowe]]. Turnia jest trudno dostępna (najłatwiej od strony zachodniej z [[Niebieska Przełączka Wyżnia|Niebieskiej Przełączki Wyżniej]] w 10 min), lecz dość często odwiedzana przez [[taternik]]ów<ref name=WET>{{Cytuj książkę |imię=Zofia |nazwisko= Radwańska-Paryska |imię2=Witold Henryk |nazwisko2= Paryski|tytuł= Wielka encyklopedia tatrzańska|miejsce=Poronin|wydawca= Wyd. Górskie|rok=2004 |isbn = 83-7104-009-1}} </ref>. Od strony wschodniej podcięta jest uskokiem o wysokości prawie 40 m, zazwyczaj pokonuje się go przez zjazd na linie<ref>{{Cytuj stronę |url=http://www.gory.info/artyk.php?id=61 |tytuł=Górska Gazeta Internetowa. Świnica|data dostępu =2009-08-12}}</ref>.
Nazwa turni pochodzi nie od barwy skał, lecz od góralskiego nazwiska Niebies<ref name=WET/>.
