Szpiglasowy Wierch: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
uzupełnienie przebiegu grani |
|||
Linia 27:
Wierzchołek wschodni jako jedyny nie leży w głównej grani, jest on kulminacją południowo-wschodniej ściany, opadającej do [[Dolina za Mnichem|Doliny za Mnichem]]. Północna ściana Szpiglasowego Wierchu wznosi się nad [[Dolina Pięciu Stawów Polskich|Doliną Pięciu Stawów Polskich]], południowo-zachodnie zbocza szczytu opadają natomiast do [[Dolina Ciemnosmreczyńska|Doliny Ciemnosmreczyńskiej]] (''Temnosmrečinská dolina''), górnego piętra [[Dolina Koprowa|Doliny Koprowej]] (''Kôprová dolina'') po stronie Słowacji.
Południowo-wschodnia grań Szpiglasowego Wierchu, do Wrót Chałubińskiego, zwana jest [[Szpiglasowa Grań|Szpiglasową Granią]].
* [[Wyżnie Szpiglasowe Wrótka]] (''Hrubá štrbina'', ok. 2135 m),
* [[Szpiglasowa Czuba]] (Szpiglasowy Kopiniec, ''Malý Hrubý štít'', ok. 2160 m),
* [[Pośrednie Szpiglasowe Wrótka]] (''Západná Deravá štrbina'', ok. 2110 m),
* [[Szpiglasowy Ząb]] (''Hrubý zub'', 2120 m),
* [[Szpiglasowa Szczerbina]] (''Hrubá štrbinka'', ok. 2115 m),
* [[Szpiglasowa Turniczka]] (''Deravá vežička'', ok. 2125 m),
* [[Niżnie Szpiglasowe Wrótka]] (''Východná Deravá štrbina'', ok. 2100 m),
* [[Dziurawa Czuba]] (Dziurawy Kopiniec, ''Deravá veža'', ok. 2155 m),
* [[Głaźne Wrótka]] (''Krivé sedlo'', ok. 2090 m),
* [[Głaźna Czuba]] (''Piargová veža'', ok. 2095 m).
Szczyt jest dostępny ze Szpiglasowej Przełęczy – łatwo od strony [[Morskie Oko|Morskiego Oka]] ("ceprostradą"), trudniej od strony [[Dolina Pięciu Stawów Polskich|Doliny Pięciu Stawów Polskich]] (ubezpieczenia za pomocą łańcuchów).
Obecna nazwa szczytu pochodzi od sąsiadującej z nim
Drogi prowadzące na szczyt znane były góralom już w XIX wieku. Nie znamy nazwiska pierwszych turystów, którzy byli na wierzchołku. Znany jest opis widoku ze szczytu autorstwa [[Christian Genersich|Christiana Genersicha]], żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku profesora liceum w [[Kieżmark]]u. Odnotowano dopiero wejście [[Zygmunt Klemensiewicz (fizyk)|Zygmunta Klemensiewicza]] z 20 sierpnia 1905 r. Pierwsze odnotowane zimowe wejścia na szczyt: [[Adam Karpiński]] i [[Wilhelm Smoluchowski]] 8 kwietnia 1925 r.<ref name=whp>{{Cytuj książkę |nazwisko=Paryski |imię=Witold Henryk |autor link=Witold Henryk Paryski |tytuł=Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IV. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem |data=1951 |wydawca=Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj” |miejsce=Warszawa |strony=127–128}}</ref>
|