Rokosz Zebrzydowskiego: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
drobne merytoryczne |
||
Linia 8:
Spór zaostrzyło ultrakatolickie nastawienie władcy, niechętnie widziane przez różnowierców oraz jego konflikt z wpływowym Janem Zamoyskim.
W latach 1606–1609 doszło do rokoszu Zebrzydowskiego, zwanego również [[Sandomierz|sandomierskim]], w którym [[Katolicyzm|katolicy]], jak i [[Protestantyzm|protestanci]], [[magnateria polska|magnateria]], jak i [[Szlachta w Polsce|szlachta]] walczyli o zabranie monarsze prawa rozdawnictwa zwolnionych urzędów i zmuszenia go do wygnania jezuitów i cudzoziemców. Na potrzeby rokoszan wymyślony został także [[rokosz gliniański]], który usprawiedliwiał ideę zbrojnego wystąpienia przeciw monarsze.
Przywódcami buntu zostali: [[marszałek wielki koronny]] [[Mikołaj Zebrzydowski (marszałek wielki koronny)|Mikołaj Zebrzydowski]], [[Jan Szczęsny Herburt]], [[Stanisław Stadnicki]] i [[podczaszy|podczaszy litewski]] [[Janusz Radziwiłł (kasztelan wileński)|Janusz Radziwiłł]]. Pragnęli zdetronizować Zygmunta III Wazę, też wprowadzić obieralność [[urzędy ziemskie|urzędników ziemskich]] na [[Sejmiki ziemskie|sejmikach]] oraz zmusić posłów do ścisłego przestrzegania instrukcji sejmikowych.
| |||