Marian Karol Dubiecki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.2) (Robot usunął ru:Марьян Дубецкий; zmiany kosmetyczne |
poprawa linków |
||
Linia 3:
W [[1860]] ukończył [[Uniwersytet Kijowski]]. Tam należał do tajnego [[Związek Trojnicki|Związku Trojnickiego]]. W dobie manifestacji patriotycznych [[1860]]-[[1861]] brał udział w demonstracjach. Za udział w manifestacji 10 października [[1861]] w [[Horodło|Horodle]] został aresztowany i wywieziony wraz z bratem do [[Wiatka|Wiatki]], a później do [[Tambow]]a na [[katorga|zesłanie]]. Uwolniony, w listopadzie [[1862]] powrócił do kraju.
8 maja [[1863]] przybył do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie został mianowany sekretarzem Wydziału Rusi Rządu Narodowego. W czasie dyktatury [[Romuald Traugutt|Romualda Traugutta]] był pośrednikiem pomiędzy nim a dyrektorem spraw zagranicznych [[Henryk Krajewski (powstaniec)|Henrykiem Krajewskim]]. 10 kwietnia [[1864]] został aresztowany i osadzony na [[Pawiak]]u. Torturowany przez [[imperium
W [[1868]] z katorgi przeniesiony na dożywotnie osiedlenie do [[Irkuck]]a. Na [[Syberia|Syberii]] rozpoczął badania historyczne dziejów [[Polska|polskich]] Sybiraków, ogłaszane później w warszawskim ''[[Tygodnik Ilustrowany|Tygodniku Ilustrowanym]]''. Był pierwszym autorem, który opracował życiorys [[Nicefor Czernichowski|Nicefora Czernichowskiego]], polskiego zesłańca i założyciela państewka nad [[Amur (rzeka)|Amurem]]<ref>Edward Kajdański: Długi cień wielkiego muru. Jak Polacy odkrywali Chiny. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2005. ISBN 83-88164-88-0</ref>. W [[1874]] dostał pozwolenie na powrót do Rosji Europejskiej z wyłączeniem ziem polskich. Osiadł w [[Jekaterynosław]]ie. W [[1876]] opublikował monografię ''Kudak, twierdza kresowa'', nagrodzoną przez [[Akademia Umiejętności|Akademię Umiejętności]] w Krakowie. W latach [[1880]]-[[1883]] przebywał w [[Odessa|Odessie]].
| |||