Białoruska Włościańsko-Robotnicza Hromada: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 15:
| adres siedziby =
}}
{{dopracować|format}}'''Białoruska Włościańsko-Robotnicza Hramada''' ([[język białoruski|biał.]] Беларуская Сялянска-Работніцкая Грамада) – białoruskie lewicowe ugrupowanie polityczne w okresie międzywojennym w [[PolskaII Rzeczpospolita|Polsce]]. Utworzone w [[1925]] roku, wysuwało żądanie ''prawa do samostanowienia'' dla [[Białorusini w Polsce|Białorusinów]] w rozumieniu [[bolszewizm|bolszewickim]] to znaczy przyłączenia do [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej]]<ref>Andrzej Albert, Najnowsza historia Polski 1914-1993, t. I, Warszawa 1995, s. 182.</ref>.
 
W wyborach do [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmu]] w listopadzie 1922 roku Białorusini wystawili kandydatów w ramach [[Blok Mniejszości Narodowych|Bloku Mniejszości Narodowych]]. Do Klubu Białoruskiego weszło 11 posłów i 3 senatorów. Znaleźli się w nim przedstawiciele białoruskiej [[chrześcijańska demokracja|chadecji]], [[socjaldemokracja|socjaldemokracji]] i bezpartyjni. Wkrótce większość posłów białoruskich, dostrzegając radykalne nastroje rdzennej ludności zachodniej [[Białoruś|Białorusi]], doszła do przekonania, że tylko poprzez wykorzystanie tego powszechnego niezadowolenia w ramach legalnej partii politycznej można będzie wpłynąć na zmianę stanowiska władz polskich wobec problemu białoruskiego. Dlatego 24 czerwca 1925 r. powstał oddzielny klub poselski Białoruskiej Włościańsko-Robotniczej Hramady. W jego skład weszli m.in. posłowie [[Bronisław Taraszkiewicz]], [[Szymon Rak-Michajłowski|Symon Rak-Michajłouski]], [[Paweł Wołoszyn]], [[Piotr Miatła]].