'''Kościoły chalcedońskie''' -– kościoły partykularne, które przyjęły nauki [[sobór chalcedoński|soboru chalcedońskiego]] w [[451]]. Kościołami chalcedońskimi są obecnie wszystkie kościoły [[kościół katolicki|katolickie]] i wszystkie [[cerkiew (organizacja)|cerkwie prawosławne]].
Sobór chalcedoński został zwołany w celu ostatecznego rozstrzygnięcia sporu o osobę [[Jezus Chrystus|ChrustusaChrystusa]]: czy, będąc jedną osobą (jak to już ustalono na poprzednich soborach) miał on jedną, mieszaną bosko-ludzką naturę ([[monofizytyzm]]), czy dwie, oddzielne, ale nierozłączne ([[diofizytyzm]]). Dekretem z 22 października [[451]] sobór proklamował [[diofizytyzm]] jako naukę Kościoła Powszechnego. Oznaczało to odrzucenie [[monofizytyzm]]u, który został uznany za [[herezja|herezję]] z wszelkimi tego następstwami w postaci kościelnych i świeckich kar dla heretyków.
Przyjęcie diofizytyzmu i potępienie monofizytyzmu wywołało ogromny wstrząs, a w konsekwencji - rozłam w kościele powszechnym i w ogóle w całym świecie chrześcijańskim. Konflikty i prześladowania uzasadniane herezją jednej bądź drugiej strony rozgorzały na kilka następnych stuleci. Skutki rozłamu widoczne są do dziś w postaci istnienia odrębnych kościołów monofizyckich (przed-chalcedońskich), które odrzuciły nauki soboru i przyjęły monofizytyzm za swoją naukę (są to "gregoriański" [[kościół ormiański]], [[kościół jakobicki]] w [[Syria|Syrii]], [[kościół koptyjski]] w Egipcie, monofizycka gałąź [[kościół malabarski|kościoła malabarskiego]] w [[Indie|Indiach]] i [[kościół etiopski]]). Mimo swej starożytności tworzą one dziś (zwłaszcza jeżeli brać pod uwagę liczbę wyznawców) margines chrześcijaństwa.
W drugiej połowie XX wieku, na fali ruchu ekumenicznego, doszło do osłabienia wzajemnej wrogości między kościołami chalcedońskimi i przed-chalcedońskimi, czego przejawem były wzajemne wizyty papieża i patriarchów oraz wspólne deklaracje chrzystologiczne, w których podkreślano jedność wiary. Nie doszło jednak do [[interkomunia|interkomunii]] -– różnice w wyznaniu wiary poszczególnych kościołów okazały się zbyt wielkie. Zbyt bliskim związkom z "heretykami" sprzeciwia się również konserwatywnie nastawiona część duchowieństwa i wiernych kościołów monofizyckich.
