Johann Ludwig Yorck von Wartenburg: Różnice pomiędzy wersjami

W marszu na [[Ryga|Rygę]] Yorck miał okazję wykazać się wysokim kunsztem w serii potyczek, które zmusiły [[Rosja]]n do schronienia się w murach miasta. W czasie całej kampanii rosyjscy generałowie wielokrotnie próbowali namówić go do przejścia na ich stronę; Yorck odrzucał te propozycje, ale coraz jaśniej dostrzegał, że francuska [[Wielka Armia]] wpadła w pułapkę bez wyjścia. W pewnym momencie marszałek [[Etienne Jacques Joseph Alexandre Macdonald|Macdonald]], jego bezpośredni francuski przełożony, wycofał się przed następującą armią [[Iwan Dybicz Zabałkański|Dybicza]], zostawiając Yorcka samemu sobie. Żołnierski obowiązek nakazywał mu bić się do końca, próbując wyrwania się z matni, ale obudził się w nim pruski patriota. Miał do wyboru lojalność lub, ryzykując głową, przejście na stronę nieprzyjaciela. W końcu (20 grudnia), przekonany przez Dybicza, podjął ostateczną decyzję.

 

 

17 marca [[1813]] Yorck wkroczył do [[Berlin]]a w atmosferze powszechnego uniesienia. Tego samego dnia król wypowiedział wojnę Francji. W czasie kampanii 1813-14 Yorck odniósł szereg dalszych sukcesów. Osłaniał odwrót Blüchera po przegranej pod [[Bitwa pod Budziszynem (1813)|Budziszynem]] i odegrał kluczową rolę w [[Bitwa nad Kaczawą|bojach nad Kaczawą]]. Podczas marszu na [[Lipsk]] jego korpus wygrał pod [[Wartenburg nad Łabą|Wartenburgiem nad Łabą]] (3 października 1813) i wziął udział w zwycięskiej dla sił koalicji [[Bitwa Narodów|Bitwie Narodów]]. W kampanii francuskiej roku 1814 Yorck brał udział w bitwach pod [[Bitwa pod Montmirail|Montmirail]] i [[Bitwa pod Laon|Laon]].