Oblężenie Zamościa (1648): Różnice pomiędzy wersjami

{{Powstanie Chmielnickiego}}

'''Oblężenie Zamościa''' miało miejsce podczas powstania Chmielnickiego w 1648 roku.

 

Siły najeźdźców szacowano na kilkanaście tysięcy ludzi. Twierdzy broniło około 4700 ludzi (w tym 2100 piechoty, 200 [[Rajtaria|rajtarów]], 1400 szlachty i 1000 mieszczan) pod dowództwem kasztelana elbląskiego [[Ludwik Wejher|Ludwika Weyhera]] i margrabiego [[Władysław Myszkowski|Władysława Myszkowskiego]]. W mieście schroniło się wielu uciekinierów z okolicznych wsi i miasteczek, a nawet z Rusi, [[Podole|Podola]] i [[Wołyń|Wołynia]]. Podczas oblężenia uwidoczniła się wada konstrukcyjna twierdzy. Kozacy przekopali groblę szczebrzeską i spuścili wodę ze stawu, odsłaniając południową część [[fortyfikacja|fortyfikacji]]. Zmusiło to obrońców do skoncentrowania na tym odcinku dużych sił. Bohdan Chmielnicki nie miał jednak dużych [[artyleria|dział]] pozwalających na zdobycie Zamościa szturmem, poza tym zbliżała się [[zima]], do której oblegający nie byli przygotowani. Natomiast obrońcy nie mogli liczyć na odsiecz, nie posiadali także dostatecznej ilości żywności niezbędnej do wykarmienia załogi i ludności, która szukała schronienia za [[Mur obronny|murami]] [[twierdza|twierdzy]]. Dlatego już po 17 dniach zawarto korzystny dla obu stron układ o wypłaceniu przez zamościan okupu.

 

[[Kategoria:Bitwy powstania Chmielnickiego|Zamościa, Oblężenie]]