Dolina Waksmundzka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
|||
Linia 9:
Powierzchnia Doliny Waksmundzkiej wynosi ok. 6,0 km². Ukształtowana została w wyniku działań lodowca, powstała na linii [[dyslokacja tektoniczna|dyslokacji tektonicznej]]. Zbudowana jest z [[granitoidy|granitoidów]] (w części powyżej 1400 m [[n.p.m.]]) oraz [[skały osadowe|skał osadowych]] w niższych partiach. W ukształtowaniu podłużnym widoczne progi polodowcowe. W górnej części występują kotły polodowcowe oraz wisząca dolinka – [[Świstówka Waksmundzka]] (w zboczach [[Mała Koszysta|Małej Koszystej]], nazywana też Dolinką Zbójnicką), niżej moreny. Powyżej górnej granicy lasu wykształciły się w dolinie trzy piętra. Są to kolejno od dołu:
* Równica lub [[Waksmundzka Równica]] (około 1600–1620 m) – rozległa [[rówień]] po orograficznie prawej stronie doliny; w latach 1875–1878 istniało w tym miejscu małe schronisko turystyczne, zniszczone następnie przez lawinę śnieżną; pozostałości po nim zostały wykorzystane do zbudowania kamiennego szałasu pasterskiego (w 1949 był on jeszcze w dobrym stanie)<ref>{{Cytuj książkę|imię=Janusz |nazwisko=Konieczniak |tytuł=Encyklopedia schronisk tatrzańskich |miejsce=Kraków |rok=2010 |wydawca=Oficyna Wydawnicza "Wierchy" COTG PTTK |isbn=978-83-89819-84-0}}</ref>,
* [[Pośrednia Waksmundzka Równica]] (około 1750–1800 m) – drugie z kolei piętro, u stóp [[Waksmundzka Strażnica|Waksmundzkiej Strażnicy]] we wschodniej grzędzie [[Wielka Koszysta|Wielkiej Koszystej]]; znajdują się tu dwa okresowe oczka wodne – [[Waksmundzkie Oka]],
* [[Zadnia Waksmundzka Równica]] (około 1930–1960 m) – najwyższe, położone ponad zasięgiem kosodrzewiny piętro doliny, od środkowego oddzielone skalistym jarem [[Waksmundzki Potok|Waksmundzkiego Potoku]]; znajdują się tu dwa maleńkie jeziorka – [[Waksmundzkie Stawki]].
Zbocza w dolnej części doliny porastają [[świerk]]i i [[Sosna limba|limby]], zachowane są naturalne partie borów. Ciekawa flora. M.in. występują tutaj tak rzadkie w Polsce gatunki roślin, jak: [[irga czarna]], [[turzyca Lachenala]], [[zarzyczka górska]]<ref name=K>{{Cytuj książkę |imię=Zbigniew |nazwisko=Mirek |imię2=Halina |nazwisko2=Piękoś-Mirkowa |tytuł=Czerwona księga Karpat Polskich |wydawca=Instytut Botaniki PAN |miejsce=Kraków |data=2008 |isbn =978-83-89648-71-6}}</ref>. Dolina jest ostoją dla [[niedźwiedź brunatny|niedźwiedzi]] (gawry w zboczach otaczających ją grzbietów), [[świstak]]ów, [[kozica|kozic]] i [[jeleń|jeleni]].
| |||