Hanna Malewska: Różnice pomiędzy wersjami

Po wznowieniu miesięcznika "Znak" w 1957 powróciła do jego redakcji, a w 1960 została redaktorem naczelnym pisma, zastępując [[Jacek Woźniakowski|Jacka Woźniakowskiego]]. Dla "Znaku" odkryła takich autorów jak [[Józef Tischner]] czy [[Henryk Elzenberg (filozof)|Henryk Elzenberg]]. Równocześnie publikowała również w "Tygodniku Powszechnym", będąc także przejściowo członkiem jego redakcji. W 1959 opublikowała ''Opowieść o siedmiu mędrcach'', poświęconą przedklasycznej Grecji, a w 1965 luźno opartą o dzieje własnej rodziny książkę ''Apokryf rodzinny''. W 1967 była delegatem na III Światowy Kongres Apostolstwa Świeckich w Rzymie. W 1970 wydała swoją ostatnią książkę, w której połączyła dwie prace ''Labirynt'' i ''LLW, czyli co się może wydarzyć jutro''. Utwory te były napisane w dwóch odmiennych stylach. Pierwszy, zbliżony do prozy poetyckiej, opisywał początki cywilizacji, akcja drugiego, mającego charakter dystopijnej powieści sensacyjnej, umieszczona była w przyszłości. {{fakt|W 1972 otrzymała nagrodę Fundacji Reinholda Schneidera z Hamburga|data=2012-04}}. W 1973 przeszła na emeryturę i zrezygnowała z funkcji redaktora naczelnego "Znaku".