Guy de Maupassant: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Twórczość: drobne merytoryczne |
|||
Linia 21:
Współpracował też z prasą jako publicysta i krytyk. Tylko znikomą część tego dorobku liczącego około 250 kronik zebrał w 3 tomach: ''Au soleil'' ([[1884]], "W słońcu"), wrażenia z pobytu w [[Algieria|Algierii]] zawierające krytykę francuskiego systemu kolonialnego; ''Sur l'eau'' ([[1888]], "Na wodzie"), nasycony refleksją filozoficzną pseudodziennik wypraw jachtem po [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]]; ''La vie errante'' ([[1890]], "Wędrowne życie"), impresje z podróży po [[Włochy|Włoszech]] i [[Afryka Północna|Afryce Północnej]]. Pozostałe kroniki wydane zostały po jego śmierci.
Maupassant jest też autorem sześciu powieści. Pierwsza ''Une vie'' ([[1883]], "[[Historia pewnego życia]]"), której akcja rozgrywa się w Normandii, jest flaubertowską w tonie i technice opowieścią o straconych złudzeniach. Druga, ''Bel-Ami'' ([[1885]]"Piękny pan")<ref> Powieść doczekała się kilku ekranizacji (1939, 1949, 1971, 1976, 2005), najnowsza pochodzi z 2012 roku, gdzie rolę tytułowego uwodziciela zagrał Robert Pattinson. </ref> , najbardziej balzakowska z powieści Maupassanta, to historia karierowicza, krytyka środowiska dziennikarskiego, finansjery, obyczajów i polityki [[III Republika Francuska|III Republiki]]. W ''Mont-Oriol'' ([[1887]]) fabuła miłosna rzutowana jest na społeczno-obyczajowe tło intryg i spekulacji związanych z założeniem nowego kurortu. Oparta na klasycznych wzorcach kompozycji powieść ''Pierre et Jean'' ([[1888]], "Piotr i Jan") przynosi zwartą, utrzymaną w perspektywie jednego z bohaterów tytułowych analizę kryzysu moralnego decydującego o losach obu. Dwie ostatnie powieści ''Fort comme la mort'' ([[1889]], "Jak śmierć silna") i ''Notre coeur'' ([[1890]], "Nasze serce"), wpisują się w nurt [[dekadentyzm]]u; powraca w nich szereg motywów pesymistycznej filozofii Maupassanta. Twórczość dramaturgiczna stanowi wąski margines jego działalności pisarskiej.
Swoje poglądy estetyczne, ukształtowane pod wpływem przede wszystkim Flauberta, ale i [[Emil Zola|Emila Zoli]], wyłożył Maupassant w licznych tekstach krytycznych, z których najobszerniejszym jest szkic ''Le roman'' ([[1888]], "O powieści"). Za pierwszy obowiązek artysty uważa Maupassant oryginalność. Właśnie Flaubert nauczył go takiego patrzenia na świat, które w najbanalniejszym nawet przedmiocie pozwala dostrzec to, czego nikt dotąd nie zauważył. Każdy artysta tworzy zgodnie z własnym "temperamentem" pewną "iluzję", czyli wizję świata, i ją właśnie ma za zadanie przekazać w swoim dziele.
Linia 39:
Mimo iż był bardzo poczytny, przez długi czas nie był Maupassant ulubieńcem krytyki, zwłaszcza akademickiej, która zwiedziona pozorami łatwości zarzucała mu płyciznę intelektualną i łatwiznę artystyczną. Ożywienie badań nad jego twórczością nastąpiło w drugiej połowie XX. wieku.
{{wikiquote|z Guy de Maupassanta}}
| |||