Lucius Antonius Saturninus: Różnice pomiędzy wersjami

Uczyniony senatorem przez [[Wespazjan]]a. W 82 roku pełnił urząd konsula rzymskiego, a następnie został mianowany [[gubernator]]em prowincji Germania Superior. Wykorzystując problemy Rzymu w prowincjach naddunajskich na przełomie [[88]] i [[89]] roku wszczął w obozie [[Mogontiacum]] bunt przeciwko cesarzowi [[Domicjan]]owi. Zawarł również sojusz z germańskim plemieniem [[Chattowie|Chattów]]<ref>{{cytuj książkę | nazwisko =Krawczuk | imię =Aleksander | autor link =Aleksander Krawczuk | tytuł =Kronika Rzymu i Cesarstwa rzymskiego | wydawca =Iskry | miejsce =Warszawa | rok =1997 | strony =208 | isbn =83-207-1551-2 }}</ref>.

Jego rewolta znalazła sympatie wśród niektórych [[senator]]ów co wywołało w [[Rzym]]ie serię procesów osób podejrzanych o spisek. W 89 roku przeciwko Saturninusowi ruszyła ekspedycja karna złożona z czterech legionów (I Minervia , VI Victrix, X Gemina, XXII Primigenia), a dowodzona osobiście przez Domicjana. Bunt został jednak zdławiony przez wojska gubernatora prowincji [[Germania Inferior]], [[Aulus Bucius Lappius Maximus|Lappiusa Maximusa]] zanim cesarz dotarł do Germanii. Antoniusz Saturnin został pokonany w bitwie pod Castellum i zabity. W pacyfikacji legionów XIV i XXI odznaczył się m.in. późniejszy cesarz [[Trajan]], który objął po śmierci Saturninusa namiestnictwo nad Germanią Superior.