Wersja z 20:03, 17 lut 2013 edytuj Magen (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 67 575 edycji drobne redakcyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 22:23, 5 mar 2013 edytuj anuluj edycję Monopol (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 15 722 edycje koordynaty wg targeo.pl, WP:SK następna edycja →
Linia 1: {{Wieś infobox \|nazwa = Maciejowiec \|herb wsi = \|flaga wsi = \|herb artykuł = \|dopełniacz wsi = Maciejowca \|zdjęcie = \|opis zdjęcia = \|województwo = [[Województwo dolnośląskie\|dolnośląskie]] \|powiat = [[Powiat lwówecki\|lwówecki]] \|gmina = [[Gmina Lubomierz\|Lubomierz]] \|sołectwo = \|wysokość = \|liczba ludności = \|rok = 2006 \|strefa numeracyjna = (+48) (0-75) \|kod pocztowy = 59-623 \|tablice rejestracyjne = DLW \|SIMC = \|mapa wsi = \|kod mapy = PL-DS \|stopniN = 50\|minutN = 58\|sekundN = 26 \|stopniE = 15\|minutE = 36\|sekundE = 42 \|commons = Category:Maciejowiec \|wikisłownik = \|www = }} '''Maciejowiec''' – [[wieś]] w [[Polska\|Polsce]] położona w [[województwo dolnośląskie\|województwie dolnośląskim]] w [[powiat lwówecki\|powiecie lwóweckim]] w [[gmina Lubomierz\|gminie Lubomierz]]. Wieś łańcuchowa położona na wschodnim krańcu Wzgórz Radoniowskich, w dolinie Maciejowickiego Potoku (dorzecze Bobru) ok. 8 km na pd.-wschód od Lubomierza. Zabudowania Maciejowca położone są na wysokości 320-400 m n.p.m. Linia 30: [[podział administracyjny Polski 1975-1998\|W latach 1975-1998]] miejscowość administracyjnie należała do [[województwo jeleniogórskie\|województwa jeleniogórskiego]]. == Historia == Maciejowiec powstał u stóp Zamkowej Góry, na której wznosił się wczesnośredniowieczny gródek Bobrzan. Jego ślady były ponoć widoczne jeszcze w XIX w. Górna część wsi była niegdyś oddzielną miejscowością o nazwie Drożna (Drossig). W latach 1478-1669 Maciejowiec znajdował się w posiadaniu rodziny von Spiller z Pasiecznika. Jej przedstawiciele wznieśli w północnej części wsi w latach 1627-1648 renesansowy dwór. Duże zniszczenia w Maciejowcu spowodowała [[wojna trzydziestoletnia]] i [[wojny napoleońskie]]. W 1925 r. liczba mieszkańców wioski wynosiła 453 osoby (w tym 94% ewangelików). Krótko po wojnie (1945-47) Maciejowiec nosił nazwę Góra. == Zabytki == Według rejestru [[Narodowy Instytut Dziedzictwa\|Narodowego Instytutu Dziedzictwa]] na listę zabytków wpisane są<ref name="nid">{{cytuj stronę\|url=http://www.nid.pl/UserFiles/File/Rejestr%20Zabytk%C3%B3w/rejestr%20zabytk%C3%B3w%20nieruchomych%20-%20stan%20na%2031%20grudnia%202011/DLN-rej.pdf\|tytuł=Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego\|opublikowany=Narodowy Instytut Dziedzictwa\|data dostępu=15.9.2012\|strony=117}}</ref>: * zespół pałacowy: pałac klasycystyczny; w okresie 1834-1838 rodzina Dolanów zbudowała nieopodal dworu klasycystyczny dwukondygnacyjny pałac, z obszernym gankiem, z kolumnadą rozplanowaną od strony południowej <ref name=autonazwa1 />. Zachowały się stiukowe ozdoby wnętrz park pałacowy założony w latach 30. XIX w <ref name=autonazwa1 />. Na terenie tego założenia występują rzadkie i cenne gatunki drzew (59 gatunków), często będące endemitami. Są to m.in.: [[choina kanadyjska]], [[cyprysik Lawsona]], groszkowy, nutkajski, dęby: błotny, burgundzki, czerwony Maxima, [[kasztan jadalny]], magnolie, żywotniki, azalie, perukowce. Przedstawicielami krzewów (20 gatunków ) są m.in.: [[głóg jednoszyjkowy]], [[jaśminowiec wonny]], [[dereń biały]], [[ligustr pospolity]]. Jest to największe i najbogatsze założenie parkowe w byłym woj. jeleniogórskim {{fakt\|data=2010-04}}. mauzoleum rodziny v. Kramst, z l. 1920-30; w pobliżu pałacu, na obrzeżu parku, zbudowano niewielkie neorenesansowe mauzoleum córki {{fakt\|data=2010-04}} ostatniego właściciela pałacu, we wnętrzu którego przetrwał ozdobny sarkofag <ref name=autonazwa1 /> kaplica z 1692 roku, obecnie pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP <ref name=autonazwa1>Łuczyński R.M., 2010: Pałac w Maciejowcu. Sudety, 3.</ref> * dwór obronny w Maciejowcu, z l. 1627-32<ref>Łuczyński Romuald M. ''Zamki, dwory i pałace w Sudetach'', Legnica, 2008, s. 244</ref>, przebudowany w r. 1834; powstał prawdopodobnie w wyniku rozbudowania zameczku pochodzącego z II połowy XVI w. Po pożarze odbudowano go w 1652 r. Przebudowany na początku XX w. pozostawał nie użytkowany od 1938. Remontowano go w 1958 r. Jest to trzyskrzydłowe założenie z kurtynowym murem od strony południowej, z podcieniami arkadowymi w skrzydłach wschodnim i północnym. W skrzydle wschodnim, od strony dziedzińca, zachował się renesansowy portal. W tym samym skrzydle, na pierwszym piętrze, można zobaczyć fragmenty drewnianego malowanego stropu. Również w murze kurtynowym umieszczono portal ozdobiony tarczami herbowymi. Całość wraz z przyległymi zabudowaniami stanowi przykład renesansowej architektury, jeden z wielu na Dolnym Śląsku. Linia 55: * [http://zabytkidolnegoslaska.com.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1539:historia-upadku-pewnej-fortuny&catid=56:artykuy&Itemid=119/ Historia upadku pewnej fortuny] {{Gmina Lubomierz}} [[Kategoria:Gmina Lubomierz]] [[en:Maciejowiec]] [[eo:Maciejowiec]]

Maciejowiec: Różnice pomiędzy wersjami