Wielki pożar Smyrny: Różnice pomiędzy wersjami

Po początkowych sukcesach greckich 10 sierpnia 1920 [[sułtanat]] podpisał traktat (nie został on ratyfikowany przez Turcję<ref name="clogg113"/>), w którym zrzekł się na rzecz Grecji Tracji Wschodniej, aż do linii rzeki Chatalja. Turcja zrzekła się również na rzecz Grecji praw do wysp [[Imroz|Imbros]] i [[Bozca|Tenedos]], zachowując Konstantynopol, [[morze Marmara]] i wąski pas europejskiego terenu na zachód od Konstantynopola. Cieśnina [[Bosfor]] miała być [[demilitaryzacja|zdemilitaryzowana]] i administrowana przez Międzynarodową Komisję<ref name="turcja300"/>. Okręg Smyrny miał pozostać pod nominalną zależnością sułtana, jednak pod własną flagą i z własnym lokalnym parlamentem. Po pięciu latach mieszkańcy Smyrny mieli zadecydować w [[plebiscyt terytorialny|plebiscycie]] nadzorowanym przez Ligę Narodów o ewentualnym przyłączeniu do Grecji<ref name="clogg113"/>. Armia grecka z Izmiru i Bursy podjęła marsz w głąb Anatolii, jak weszła do Tracji wschodniej<ref name="turcja300">{{cytuj książkę | autor = Reychman J. | tytuł = Historia Turcji| wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich| rok = 1973| strony = 300–301}}</ref>. Wejście armii na tereny, gdzie ludność grecka była nieobecna, jak również znaczne wydłużenie linii frontu i linii zaopatrzeniowych doprowadziły do wygranej wojsk tureckich w dwóch bitwach pod Inönü (w styczniu i marcu 1921)<ref name="turcja300"/>. W tej fazie konfliktu wszyscy sprzymierzeni oficjalnie deklarowali neutralność, jednak ''de facto'' rządy włoski i francuski zaangażowały się w uzbrajanie Turków przeciwko Grekom<ref name="clogg117">{{cytuj książkę | autor = Clogg R.| tytuł = Historia Grecji nowożytnej| wydawca = Książka i Wiedza| miejsce = Kraków| rok = 2006| strony = 116-120| isbn = 83-05-13465-2}}</ref>.

 

 

== Zdobycie Smyrny przez Turków ==