Klasztor Bernardynów w Zbarażu: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwszy klasztor bernardynów w [[Zbaraż]]u był fundacją [[Janusz Wiśniowiecki (1599-1636)|Janusza Wiśniowieckiego]] z XVII w., jednak w czasie napadu [[Turcja|tureckiego]] w 1675 został całkowicie zniszczony. Jego odbudowę przeprowadzili w XVIII stuleciu wojewoda kijowski [[Stanisław Potocki (wojewoda poznański)|Stanisław Potocki]] i jego żona Helena. Autorem projektu odnowionego klasztoru był [[Jan Antoni Gans]]. Gotowy kompleks z kościołem św. św. Antoniego i Jerzego poświęcił 2 sierpnia 1755 biskup łucki [[Antoni Erazm Wołłowicz]]<ref name="prz">{{cytuj książkę|autor=J. Tokarski, ''|tytuł=Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie'', t.|tom=2, |wydawca=Burchard Edition |rok=2001, ISBN |isbn=83-87654-11-6, s.|strony=252–254}}</ref>. Ołtarze we wnętrzu budynku wykonał w kolejnych latach, do 1759, lwowski artysta [[Antoni Osiński]]. Klasztor należał do najważniejszych bernardyńskich siedzib w prowincji. Od 1782 istniało przy nim studium [[filozofia|filozofii]], zaś w latach 1784–1805 – łacińskie gimnazjum, przeniesione następnie do [[Brzeżany|Brzeżan]]. W 1788 w wielkim pożarze całego miasta kościół klasztorny poważnie ucierpiał, jednak w krótkim czasie został odremontowany. Ponieważ kościół parafialny w Zbarażu został w tym samym pożarze zniszczony całkowicie, klasztorna świątynia przejęła jego funkcje<ref name="prz"/>.

Klasztor zachował swoje znaczenie także pod zaborem austriackim. Był znaczącym ośrodkiem życia zakonnego, od 1798 zakonnicy prowadzili przy nim studium teologiczne, zaś od 1816 – szkołę główną. W latach [[I wojna światowa|I wojny światowej]] i [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] kompleks doznał poważnych strat, jednak został odremontowany dzięki staraniom opata Daniela Magońskiego. W dwudziestoleciu międzywojennym nadal był siedzibą bernardynów i prowadzonych przez nich szkół<ref name="prz"/>. Zakonnicy zostali zmuszeni do opuszczenia Zbaraża dopiero w 1945, gdy władze radzieckie postanowiły zaadaptować zabytkowy klasztor na szpital, a następnie zakład wytwarzający [[półprzewodnikpółprzewodniki]]i<ref name="wbc"/>. Spowodowało to ogromne zniszczenia w kompleksie budynków sakralnych<ref name="prz"/>.