Mansur Bahrami: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
WP:SK, zmiany merytoryczne
Linia 1:
{{tenisistaTenisista infobox
|nazwa = Mansour Bahrami
|grafika = Mansour Bahrami RG 2009.jpg
|opis grafiki = Mansour Bahrami
|państwo = IRN
|miejsce zamieszkania = [[Paryż]], [[Francja]]
|data urodzenia = 26 kwietnia 1956
|miejsce urodzenia = [[Arak (miasto)|Arak]], [[Iran]]
|wzrost = 178 cm
|masa_ciała = 82 kg
Linia 13:
|zakończenie kariery =
|trener =
|S turnieje = 0
|S ranking = 192 <small>(9 maja 1988)</small>
|S AO =
Linia 27:
|www =
}}
'''Mansour Bahrami''', [[język perski|pers.]] منصور بهرامی (ur. [[26 kwietnia]] [[1956]] w [[Arak (miasto)|Araku]]) – [[Iran|irański]] [[tenis]]ista, reprezentant w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]].
 
Karierę tenisową rozpoczął w roku 1974. Specjalizował się w grze podwójnej, wygrywając dwa turnieje [[Association of Tennis Professionals|ATP World Tour]]. Pierwsze zwycięstwo odniósł roku 1988 w [[Genewa|Genewie]] partnerując [[Tomáš Šmíd|Tomášowi Šmídowi]], a drugi tytuł wywalczył rok później w [[Tuluza|Tuluzie]], grając w parze z [[Eric Winogradsky|Erikiem Winogradskym]]. Ponadto grał w dziesięciu dalszych finałach rozgrywek ATP World Tour, które zakończyły się porażką Bahramiego, w tym [[Wielki Szlem (tenis)|wielkoszlemowy]] turniej im. [[French Open 1989|Rolanda Garrosa]] w rokuz 1989 roku. Wspólnie z Winogradskym przegrali w meczu finałowym z Amerykanami [[Jim Grabb|Jimem Grabbem]] i [[Patrick McEnroe|Patrickiem McEnroem]] 4:6, 6:2, 4:6, 6:7.
 
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu deblistów był na 31. miejscu w lipcu 1987 roku, z kolei w zestawieniu singlistów w maju 1988 roku był na 192. pozycji.
 
W latach 1974-19781974–1978 reprezentował Iran w Pucharze Davisa. Później, po piętnastu latach przerwy powrócił do zespołu w sezonie 1993 i grał do 1997 roku, rozgrywając łącznie 39 meczów (zarówno w singlu jak i deblu), a wygrywając 24 pojedynki.
 
Bahrami, wyróżniający się na korcie charakterystycznymi wąsami, znany jest z efektownej gry i po zakończeniu kariery stał się chętnie zapraszanym uczestnikiem rozmaitych meczów pokazowych, w których towarzyszył albo współczesnym gwiazdom, albo innym weteranom, np. [[Henri Leconte|Leconte'owi]] czy [[Yannick Noah|Noahowi]]. Poza technicznymi zagraniami prezentuje publiczności sztuczki żonglerskie i inicjuje humorystyczne sytuacje, np. prowadzi rozmowy, obniża siatkę serwującemu partnerowi albo niespodziewanie dołącza do pary przeciwnej. Od połowy lat 90. włączył się także aktywnie w rozgrywki seniorskie, w 1999 roku wygrał turniej cyklu ATP Champions Tour w Ad-Dausze, pokonując m.in. Leconte'a i [[Pat Cash|Casha]].
 
== Wygrane turnieje ==
Linia 52:
 
=== Gra podwójna ===
==== MistrzZwycięzca (2) ====
{| class="wikitable"
|- bgcolor="#eeeeee"
Linia 58:
|'''Rok'''
|width=130|'''Turniej'''
|width=50100|'''Nawierzchnia'''
|width=170|'''Partner'''
|width=170|'''Przeciwnicy w finale'''
Linia 67:
| {{flaga|CHE}} [[Genewa]]
| Ceglana
| {{flaga|CSK}} [[Tomáš Šmíd]]
| {{flaga|ARG}} [[Gustavo Luza]]<br />{{flaga|ARG}} [[Guillermo Pérez-Roldán]]
| 6:4, 6:3
Linia 74:
| 1989
| {{flaga|FRA}} [[Tuluza]]
| Twarda (hala)
| {{flaga|FRA}} [[Eric Winogradsky]]
| {{flaga|USA}} [[Todd Nelson]]<br />{{flaga|BHS}} [[Roger Smith (tenisista)|Roger Smith]]
| 6:2, 7:6