Karl von Nassau-Siegen: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę linki interwiki (7) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q64055
AlohaBOT (dyskusja | edycje)
m naprawa linków.
Linia 24:
W czerwcu [[1784]] rozpoczął podróż [[Dniestr]]em do [[Morze Czarne|Morza Czarnego]], badał spławność rzeki i opracował jej dobre mapy hydrograficzne, pierwsze tego typu mapy w Polsce. Dotarł do [[Stambuł]]u gdzie próbował organizować polski handel morski na [[Morze Czarne|Morzu Czarnym]]. W tymże roku brał udział w pracach [[Sejm grodzieński|sejmu grodzieńskiego]] jako ''arbiter'' (słuchacz, nie poseł). 23 października król przedstawił sejmowi propozycje [[indygenat]]u dla kilku rodów, w tym i Nassau-Siegen. Po pomyślnym dla niego głosowaniu wyszedł z izby poselskiej i po chwili powrócił ''wdział na się z wierzchu kontusz papuziego, czyli zielonego koloru z wyłogami czarnemi, a pod spód żupan biały. Do boku szablę polską przywiesił''<ref name="NS"></ref>.
 
W [[1786]] przybył do [[Imperium Rosyjskie|Rosji]] i poznał [[Grigorij Potiomkin|Potiomkina]], brał udział w [[1787]] w przygotowaniach do wyprawy carycy [[Katarzyna II Wielka|Katarzyny]] na południe i w czasie [[VI wojna rosyjsko-turecka|kolejnej wojny rosyjsko-tureckiej]] wstąpił na służbę rosyjską. Dowodził flotą rosyjskich [[galera|galer]] i rozgromił flotę turecką na Oczakowskim Limanie. Konflikt z Potiomkinem w sprawie obsady [[Oczaków|Oczakowa]] zmusił go do wyjazdu do [[Sankt Petersburg]]a, skąd jako rosyjski agent wyjechał do Hiszpanii i Francji z misją zbadania możliwości zawarcia sojuszu pomiędzy Rosją, [[Austria|Austrią]], [[Wielka Brytania|Wielką Brytanią]] i Hiszpanią. Misja nie zakończyła się sukcesem i już w latach [[1789]] i [[1790]] brał czynny udział w [[Wojna rosyjsko-szwedzka (1788-1790)|wojnie przeciw Szwecji]], gdzie oprócz kilku zwycięskich bitew w 1790 doznał porażki, a jego flotę rozgromili Szwedzi w zatoce pod [[Wyborg]]iem zdobywając 46 galer. W wyniku tej klęski opuścił służbę rosyjską.
 
Król odznaczył go 10 czerwca [[1774]] [[Order Świętego Stanisława|Orderem św. Stanisława]] a już 17 czerwca tegoż roku [[Order Orła Białego|Orderem Orła Białego]]<ref name="NS"></ref>, był wtedy ''pułkownikiem regimentu niemieckiego korony francuskiej''.