Amunicja przeciwpancerna: Różnice pomiędzy wersjami

* Pocisk taki składa się z cienkościennej skorupy wypełnionej plastycznym [[materiał wybuchowy|materiałem wybuchowym]] i [[zapalnik denny|zapalnika dennego]]. W momencie trafienia w cel plastyczny materiał wybuchowy tworzy na nim płaski placek, który jest detonowany przez zapalnik. Powstające w wyniku wybuchu [[fala uderzeniowa|fale uderzeniowe]] po wniknięciu w pancerz [[interferencja|interferują]] w pobliżu jego wewnętrznej powierzchni przez co powstają naprężenia, w wyniku których od wewnętrznej strony pancerza powstają odpryski skutecznie rażące wnętrze wozu bojowego. Jest to jedyny znany rodzaj pocisku konwencjonalnego, którego rażenie przeciwpancerne nie polega na przebiciu pancerza. Pierwszy raz zastosowany w latach 40. XX w. Obecnie słabo skuteczny przeciwko nowoczesnemu pancerzowi wielowarstwowemu, ale z powodzeniem stosowane przeciwko różnego rodzaju umocnieniom i elementom fortyfikacji, np. przeciw [[mur]]om.