Klemens Krzyżagórski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
red.
Pbk (dyskusja | edycje)
rozbudowa, źródła
Linia 1:
'''Klemens Krzyżagórski''' (ur. 1 października [[1930]] w [[Zduny|Zdunach]], zm. [[18 marca]] [[2013]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski publicysta i dziennikarz. Pierwszy prezes Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL (1982-1987).
 
== Życiorys ==
W czasie swojej kariery dziennikarskiej był między innymi redaktorem naczelnym czasopism literackich ''[[Odra (miesięcznik)|Odra]]'', ''Kontrasty'', ''[[Kultura (1963-1981)|Kultura]]'' czy ''Literatura''. Publikował w ''[[Gazeta Robotnicza|Gazetecie Robotniczej]]'', ''[[Gazeta Współczesna|Gazecie Współczesnej]]'' i ''[[Polityka (tygodnik)|Polityce]]''. Piastował funkcję wiceprezesa Klubu Reportażu [[Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich|Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP)]] i przewodniczącego Komisji Interwencyjnej SDP. Uznawany za jednego z twórców tzw. [[Białystok|białostockiej]] szkoły reportażu.
W latach 1949-1951 studiował na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym i w Międzywydziałowym Studium Dziennikarskim Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Od 1951 do 1964 był współpracownikiem ''[[Gazeta Robotnicza|Gazety Robotniczej]]'', w latach 1956-1957 ''[[Nowe Sygnały|Nowych Sygnałów]]''. W 1965 został kierownikiem redakcji programów artystycznych Telewizji Wrocław, od 1967 do 1972 był redaktorem naczelnym ''[[Odra (miesięcznik)|Odry]]'', od 1974 do 1979 kierował białostockim miesięcznikiem ''Kontrasty'', w którym był uważany za "mecenasa" młodych reporterów. W latach 1975-1978 był także wiceprezesem Klubu Reportażu [[Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich|Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP)]].
 
W listopadzie 1980 został przewodniczącym Komisji Interwencyjnej SPD oraz redaktorem naczelnym pisma SPD ''Prasa Polska'' (tę drugą funkcję pełnił do 1985). Po ogłoszeniu stanu wojennego poparł władze komunistyczne i został w marcu 1982 prezesem nowo powstałego Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL (do 1987). Był także członkiem Narodowej Rady Kultury (1982-1990) i Rady Prasowej przy Prezesie Rady Ministrów (1984-1989). W 1985 został redaktorem naczelnym warszawskiej ''[[Kultura (1963-1981)|Kultury]], od 1987 do 1989 kierował miesięcznikiem ''Literatura''.
Zajmował się także publikacją i redakcją książek z zakresu literatury faktu. Był laureatem krajowych i zagranicznych nagród oraz wyróżnień dziennikarskich. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]].
 
Był autorem scenariuszy teatralnych ''Powrót Albertusa'' (1966), ''Niech żyje król'' (1966) oraz autorem tomu reportaży ''Kłopoty z ciałem'' (1969), współpracował jako konsultant programowy z teatrami lalek w Wałbrzychu, Wrocławiu i Białymstoku. W latach 1979-1981 był członkiem Rady Wydziału lalkarskiego PWST w Białymstoku.
 
ZajmowałBył sięm.in. takżelaureatem publikacjąNagrody iim. redakcjąJuliusza książekBruna z(1956), zakresuNagrody literatury faktuim. ByłBolesława laureatemPrusa krajowychII ist. zagranicznych nagród oraz wyróżnień dziennikarskich.(1981) Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]].
 
Został pochowany [[25 marca]] 2013 na [[Cmentarz Komunalny Północny w Warszawie|Cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej w Warszawie]].
 
== ŹródłaBibliografia ==
* ''Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3'', Wyd. Interpress, Warszawa 1993
* Daniel Wicenty ''Załamanie na froncie ideologicznym. Stowarzyszenie Dziennikarzy Polski od Sierpnia '80 do stanu wojennego'', wyd. IPN, Gdańsk 2012
* [http://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,210562,Klemens--Krzy%C5%BCag%C3%B3rski-inne.html Nekrolog Klemensa Krzyżagórskiego w ''Gazecie Wyborczej'' (22.03.2013)]
* [http://dziennikarzerp.org/klemens-krzyzagorski-1930-2013/ Nekrolog w serwisie Stowarzyszenia Dziennikarzy RP (opublikowano 22.03.2013)]