Halina Górska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int. |
|||
Linia 3:
Pochodziła z lwowskiej rodziny Endelmanów. Ukończyła warszawską pensję pani Wereckiej. Od [[1924]] była związana z lwowskim środowiskiem literackim. Zadebiutowała we Lwowie w [[1925]] [[humoreska|humoreską]] ''Mam mieszkanie'' opublikowaną w "[[Kurier Lwowski|Kurierze Lwowskim]]". W [[1930]] wydała [[baśń]] ''O księciu Gotfrydzie, Rycerzu Gwiazdy Wigilijnej''. Przez wiele lat pracowała w [[Radio Lwów|lwowskiej rozgłośni radiowej]] prowadząc audycje młodzieżowe. Z jej inicjatywy w [[1931]] został utworzony "[[Związek Błękitnych]]", którego celem była działalność [[filantropia|filantropijna]]. W [[1933]] wspólnie z [[Tadeusz Hollender|T. Hollendrem]] i [[Karol Kuryluk|K. Kurylukiem]] założyła we Lwowie miesięcznik społeczno-kulturalny "[[Sygnały (miesięcznik)|Sygnały]]". Uczestniczyła też w wielu inicjatywach społecznych związanych z [[socjalizm|ruchem socjalistycznym]]. W latach [[1935]]-[[1936]] brała aktywny udział w walkach o "jednolity front", uczestniczyła w manifestacyjnym pogrzebie zabitego bezrobotnego robotnika [[Władysław Kozak|Władysława Kozaka]], wchodziła w skład delegacji [[Liga Obrony Praw Człowieka i Obywatela|Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela]], należała do współorganizatorów oraz uczestników [[Kongres Pracowników Kultury|Kongresu Pracowników Kultury]] w maju [[1936]] we Lwowie.
Po zajęciu [[Lwów|Lwowa]] przez [[ZSRR]] we wrześniu [[1939]] podjęła aktywną współpracę z władzą sowiecką, naiwnie wierząc w skuteczność głoszonych haseł. 19 listopada 1939 roku podpisała oświadczenie pisarzy polskich witające przyłączenie Zachodniej Ukrainy do Ukrainy Radzieckiej<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = | imię = | tytuł = Prawdziwa historia Polaków | strony = 168}}</ref>. Była współpracowniczką "[[Nowe Widnokręgi|Nowych Widnokręgów]]", które publikowało fragmenty jej powieści, tłumaczyła na język polski ''Matkę'' [[Maksim Gorki|Gorkiego]]. [[17 września]] [[1940]] roku wstąpiła do Związku Radzieckich Pisarzy Ukrainy<ref>[[Bohdan Urbankowski]], Czerwona msza, czyli uśmiech Stalina, t. 1, Warszawa 1998, s. 123.</ref>. . W czerwcu 1941 nie ewakuowała się z władzami sowieckimi, prawdopodobnie z powodu choroby męża. [[19 września]] [[1941]] została aresztowana we Lwowie przez hitlerowców i rozstrzelana na Piaskach Łyczakowskich w czerwcu [[1942]].
{{Wikicytaty|dopełniacz=z Haliny Górskiej}}
| |||