Sowiecka dywersja zbrojna na Kresach Wschodnich w latach 1921–1925: Różnice pomiędzy wersjami

Po zakończeniu działań wojennych związanych z [[Wojna polsko-bolszewicka|wojną polsko-bolszewicką 1919-1920]] władze [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Rosji Sowieckiej]] postanowiły zorganizować we wschodniej części [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] szeroko zakrojone działania dywersyjno-terrorystyczne w celu zdestabilizowania tego obszaru. Zadanie zostało powierzone [[Główny Zarząd Wywiadowczy|Zarządowi Wywiadowczemu]] (Rawiedupr) Sztabu Generalnego [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], do którego zadań należało m.in. prowadzenie tzw. aktywnego wywiadu. Po zawarciu między Polakami i Sowietami [[Traktat ryski (1921)|traktatu pokojowego]] w [[Ryga|Rydze]] 18 marca [[1921]] r., Razwiedupr rozpoczął latem tego roku operację formowania i przerzucania oddziałów dywersyjnych na wschodnie tereny tzw. [[Zachodnia Ukraina (region)|Zachodniej Ukrainy]] i [[Zachodnia Białoruś|ZachodniejII Białorusi]]Rzeczpospolitej. Oprócz prowadzenia działań zbrojnych do ich zadań należała też agitacja rewolucyjna wśród miejscowej ludności w celu doprowadzenia do wybuchu masowego ruchu partyzanckiego przeciwko polskim władzom. Ostatecznym celem było oderwanie ziem ukraińskich i białoruskich od Polski i przyłączenie ich do Rosji Sowieckiej. Do najważniejszych akcji zbrojnych w [[1922]] r. można wymienić: