Zespół Otella: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m , |
m lit. |
||
Linia 16:
|MeshYear =
}}
'''Zespół Otella''' ('''obłęd alkoholowy, obłęd zazdrości'''; [[Łacina|łac.]] ''paranoia alcoholica, paranoia invidiva'') – [[psychoza]] należąca do grupy uporczywych [[Urojenie|psychoz urojeniowych]]. W typowej formie występuje u [[alkoholizm|alkoholików]] lub w stanie upojenia alkoholowego. Objawia się [[Urojenie|urojeniami]] niewierności małżeńskiej (partnerskiej), które mogą być podobne do osądów i podejrzeń występujących w zwykłej [[zazdrość|zazdrości]], ale o większym "zasięgu", tzn. w krąg osób uznanych za "kochanków" jest przeważnie bardzo duży, zaś "dowody" - co najmniej niewystarczające lub wręcz absurdalne (kwit z pralni, awizo z poczty – znalezione w kieszeni partnerki albo partnera<ref name="pierwszy">wg B. Habrata, K. Steinbach-Chmielewskiej, H. Baran-Furgi, autorów rozdziału ''Zaburzenia spowodowane substancjami psychoaktywnymi'' tomu II ''Psychiatrii'': "paranoja alkoholowa występuje właściwie wyłącznie u mężczyzn"</ref>).
W [[charakteropatia|charakteropatii alkoholowej]] w korelacji z [[ciąg pijaczy|ciągami pijaczymi]] zespół paranoiczny może się pojawiać, nasilać i ulegać spontanicznej [[remisja|remisji]]. Nawet w rozwiniętych postaciach istnieje możliwość długotrwałej [[dysymulacja|dysymulacji]]. Początek [[psychoza|psychozy]] jest na ogół powolny, postępuje ona również powoli. Dochodzi do nieustannych scysji z powodu zadręczających pytań o wierność seksualną, żądań wyjaśnień, śledzenia każdego kroku partnera, sprawdzania bielizny osobistej i pościelowej, szukania "znaczących" śladów na ciele. Zmieniony wyraz twarzy odczytywany jest jako bardzo "znamienny", dowodami zaś w przekonaniu chorego stają się najbardziej przypadkowe i niewinne sytuacje, zdarzenia, gesty, wypowiedzi partnera i innych osób. Dość charakterystyczne bywa brutalne wymuszanie przyznania się do winy zdrady. W pełnym rozwoju obłędu dochodzi do zawężenia wszelkich zainteresowań, do opanowania całej osobowości chorego myślą o niewierności miłosnej partnera. Ponadto chory przejawia wzmożoną aktywność, polegającą na śledzeniu podejrzewanej o niewierność osoby, jest gotów zaniedbać własne obowiązki zawodowe i narazić się na niewygody (długotrwałe oczekiwanie pod jakimś budynkiem, wchodzenie na drzewa celem zrobienia zdjęcia przez okno itp.) dla potwierdzenia swoich ''urojeń''. Pośród charakterystycznego w ogóle dla [[Zaburzenia urojeniowe|obłędu]] zalegania i napięcia afektu narasta przekonanie o istnieniu zmowy i zagrożenia przez partnera. Urojenia niewierności mogą nabierać charakteru urojeń prześladowczych, często niedorzecznych w treści. Partner, domniemany kochanek (lub kochanka) mogą stać się ofiarami zabójstwa czy ciężkiego uszkodzenia ciała na skutek napaści na nich chorego w wyniku urojonych motywów konieczności obrony (prześladowany staje się prześladowcą).
| |||