Angielskie roszczenia do tronu Francji: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
hasło
 
m →‎Koniec roszczeń: drobne , drobne techniczne
Linia 9:
== Koniec roszczeń ==
[[Plik:Coat_of_Arms_of_Great_Britain_(1707-1714).svg|100px|thumb|Herb królowej Anny z widocznymi [[Fleur-de-lis]]]]
Ostatnim monarchą brytyjskim tytułującym się królem Francji był [[Jerzy III Hanowerski|Jerzy III]]. Podczas negocjacji pokojowych z I republiką francuską na konferencji Lille , trwająca od lipca do listopada [[1797]] francuscy delegaci zażądali od króla Wielkiej Brytanii by porzucił tytuł króla Francji jako warunek pokoju. Wydany w [[1800]] [[Akt Unii z 1800|Akt o Unii]] nie wspominał o francuskich roszczeniach. Wielka Brytania uznała Republikę Francuską w Traktacie w Amiens w [[1802]]. Zmiana nie została uznana przez ówczesnego [[Jakobiccy pretendenci do tronu Anglii i Szkocji|jakobickiego pretendenta do tronu]] kardynała [[Henryk Benedykt Stuart|Henryka Benedykta Stuarta]]. On i jego następcy do dziś używają tytułów: króla Anglii, Szkocji, Francji i Irlandii.
 
== Królowie Anglii zgłaszający roszczenia do tronu ==