Filip z Tesaloniki: Różnice pomiędzy wersjami

Filip żył w I wieku po Chr. Za panowania cesarza Kaliguli wydał zbiór epigramów własnych i cudzych zatytułowany ''Wieniec''. Zbiór Filipa trafił później do ''[[Antologia palatyńska|Antologii palatyńskiej]]'', w której zachowało się około 80 jego utworów. W niektórych, skromny literat z Macedonii oddaje hołd cesarzom, pisząc m.in. o wawrzynie wyrosłym na ołtarzu [[Oktawian August|Augusta]] (IX 307), o roju pszczół, które osiadły na trofeum Oktawiana Augusta, dziobach okrętów zdobytych pod [[Akcjum]] (VI 326), o rydwanie z posągiem Kaliguli ciągniętym przez słonie (IX 285){{r|Sinko480}}. W innych utworach gorąco spiera się z gramatykami [[Kallimach z Cyreny|Kallimacha]] (XI 121, 347), łowcami nędznych spójników, badającymi czyim synem był [[Proteus]] i kto to był [[Pigmalion]], a choć naśladuje w tym Antypatra z Tesaloniki i innych, jego zaangażowanie wydaje się szczere. Charakter książkowego naśladowania utworów [[Leonidas z Tarentu|Leonidasa z Tarentu]], mają natomiast epigramy wotywne o skromnych ludziach pracy, dla których Filip nie ma zrozumienia. Idąc za wzorem Antifilosa z Biznacjum układał liczne wiersze [[Paradoksografia|epidejktyczne]]: o chłopcu zaatakowanym przez tryka, którego uratował dzik, o psie myśliwskim, który rzucił się z okrętu, by zapolować na delfiny i utonął. Pozostawił po sobie dwa konwencjonalne utwory erotyczne (skierowane do chłopców), kilkanaście epigramów opisujących dzieła sztuki i dziesięć nagrobkowych{{r|Sinko481}}.

 

 

== Przypisy ==