Roman Wysocki (historyk): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
zbędne
wyeksponowanie opinii Kulińskiej poprzez przeniesienie do uwag
Linia 4:
Stażysta [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytetu Lwowskiego im. Iwana Franko]] ([[Lwów]], czerwiec 1997)<ref name=autonazwa1>[http://www.umcs.lublin.pl/pracownicy.php?id=9602 Roman Wysocki na stronie Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie]</ref>, stypendysta [[Fundacja im. Stefana Batorego|Fundacji im. Stefana Batorego]] ([[Praga]], październik-listopad 1998)<ref name=autonazwa1 />, stypendysta [[Uniwersytet Harvarda|Uniwersytetu Harvarda]] (styczeń-kwiecień 2003)<ref name=autonazwa1 />, stypendysta [[Fundacja Lanckorońskich z Brzezia|Fundacji Lanckorońskich z Brzezia]] ([[Lwów]], marzec 2006)<ref name=autonazwa1 />. [[Doktor (stopień naukowy)|Doktorat]] uzyskał w r. 1999 na podstawie [[dysertacja|dysertacji]] ''Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939'', napisanej pod kierownictwem naukowym prof. [[Tadeusz Radzik|Tadeusza Radzika]] ([[promotor]] pracy)<ref>recenzentami byli prof. [[Andrzej Chojnowski]] i dr hab. [[Emil Horoch]], [http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/praceBadawcze?rtype=opis&lang=pl&objectId=9567 opis pracy w bazie Nauka Polska]</ref>. Praca została opublikowana przez Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w r. 2003<ref>Roman Wysocki ''Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939. Geneza, struktura, program, ideologia.'', Lublin 2003,wyd. Wydawnictwo [[Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej|UMCS]], ISBN 83-227-2101-3.</ref>.
 
[[Lucyna Kulińska]] w opublikowanej w 2009 pracy ''Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939'' określiła książkę Wysockiego jako nierzetelną i usprawiedliwiającą zbrodnie ukraińskich nacjonalistów, a samego Wysockiego jako ''apologetę zbrodniczego ruchu''<ref group="uwaga">''Praca ta budzi wiele zastrzeżeń natury zasadniczej. Autor skoncentrował się na stronie formalnej funkcjonowania OUN. Skupiony na szczegółach, pomija, a nawet ignoruje, prawdę o destrukcyjności tej organizacji, o jej terrorystycznym, szowinistycznym charakterze. Brak więc w książce jednoznacznego potępienia zarówno ideologii, jak i licznych akcji terrorystycznych UWO-OUN. Za to bardzo wiele miejsca zajmują informacje o represjach władz policyjno-sądowych czy wyrokach na sprawcach. Ofiary nie budzą zainteresowania autora, a jedynie ludzie podejmujący się antypolskich działań i ich motywacje – w świetle prowadzonego wywodu – wydają się autorowi wysokie i chwalebne. Brak też w pracy wykazania związku między zbrodniczą ideologią skrajnego ukraińskiego nacjonalizmu a popełnianymi czynami przestępczymi. Autor stara się, niezgodnie z prawdą historyczną, odgrodzić ideologię UWO-OUN od myśli Dmytro Doncowa. Usiłuje tuszować kłopotliwe kwestie finansowania organizacji i współpracy z wrogami Polski – głównie Niemcami, ale także z Rosją sowiecką i Litwą, przytaczając równocześnie źródła, w których o sprawach tych pisze się otwartym tekstem. Pomija istotny fakt przynależności nielegalnej OUN do międzynarodówki faszystowskiej i uczestniczenia w jej zjazdach. Nie wspomina, jakie owoce wydała po latach ideologia i praktyka działalności UWO-OUN. Wysocki jawi się więc jako kolejny apologeta zbrodniczego ruchu. Stara się go wybielać i usprawiedliwiać.'' Por. Lucyna Kulińska, ''Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939'', Kraków 2009, ISBN 978-83-7188-147-3, s. 16-17</ref>. Także [[Wiktor Poliszczuk]] zarzucił autorowi tej pracy wybielanie OUN, świadome pomniejszanie znaczenia ideologii nacjonalizmu ukraińskiego oraz sympatię do samej ideologii tego nacjonalizmu.<ref>[[Wiktor Poliszczuk]], [http://www.glaukopis.pl/pdf/Poliszczuk_Wysocki.pdf ''Podręcznik nacjonalisty ukraińskiego''], Toronto 2006</ref>
{{Uwagi}}
 
{{Przypisy|2}}