Astronawigacja: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
lit. |
||
Linia 17:
Znacznym ułatwieniem w obliczaniu pozycji była metoda zaproponowana w 1837 roku przez amerykańskiego kapitana [[Thomas Sumner|Thomasa Sumnera]]. Zauważył on, że Słońce może być w danej chwili widoczne na [[odległość zenitalna|odległości zenitalnej]] ''z'' ze wszystkich punktów na kuli ziemskiej leżących na [[koło małe|kole małym]] o środku w [[punkt podsłoneczny|punkcie podsłonecznym]] i promieniu równym ''z'' (koło to nosi nazwę "koła pozycyjnego"). To samo dotyczy dowolnego ciała niebieskiego. Mierząc dwukrotnie odległość zenitalną Słońca w dostatecznie dużym odstępie czasu (lub odległości zenitalne dwóch różnych obiektów) i wyliczając dla każdego momentu obserwacji położenie punktu podsłonecznego (ew. podksiężycowego lub podgwiezdnego) można narysować dwa koła pozycyjne i graficznie wyznaczyć własne położenie jako jeden z dwóch punktów przecięcia tych kół (z reguły znajdują sie one w tak dużej odległości od siebie, że wybór właściwego nie stanowi problemu).
Metoda Sumnera w modyfikacji St.
== Pomiar wysokości ==
Linia 32:
Obecnie, po upowszechnieniu [[nawigacja satelitarna|nawigacji satelitarnej]], traktowana jako sposób zapasowy.
W zmodyfikowanej metodzie graficznej (St.
|