Klemens Krzyżagórski: Różnice pomiędzy wersjami

W latach 1949-1951 studiował na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym i w Międzywydziałowym Studium Dziennikarskim Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Od 1951 do 19641957 był współpracownikiem ''[[Gazeta Robotnicza|Gazety Robotniczej]]'', w latach 1956-1957 ''[[Nowe Sygnały|Nowych Sygnałów]]'', w latach 1959-1960 "Odry", w latach 1961-1964 ponownie "Gazety Robotniczej". W 1965 został kierownikiem redakcji programów artystycznych Telewizji Wrocław, od 1967 do 1972 był redaktorem naczelnym ''[[Odra (miesięcznik)|Odry]]'', w latach 1972-1973 współpracował z ''[[Polityka (tygodnik)|Polityką]]''. od 1974 do 1979 kierował białostockim miesięcznikiem ''Kontrasty'', w którym był uważany za "mecenasa" młodych reporterów. W latach 1975-1978 był także wiceprezesem Klubu Reportażu [[Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich|Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP)]]. Od 1979 do grudnia 1981 kierował działem literatury faktu i socjologii kultury ''Miesięcznika Literackiego.

W listopadzie 1980 został przewodniczącym Komisji Interwencyjnej SPD, oraza w marcu 1981 redaktorem naczelnym pisma SPD ''Prasa Polska'' (tę drugą funkcję pełnił do 1985). Po ogłoszeniu stanu wojennego poparł władze komunistyczne i został w marcu 1982 prezesem nowo powstałego Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL (do 1987). Był także członkiem Narodowej Rady Kultury (1982-1990) i Rady Prasowej przy Prezesie Rady Ministrów (1984-1989). W 1982 kierował działem socjologii kultury tygodnika ''[[Tu i Teraz (tygodnik)|Tu i Teraz]]''. W 1985 został redaktorem naczelnym warszawskiej ''[[Kultura (1963-1981)|Kultury]]'', od 1987 do 1989stycznia 1990 kierował miesięcznikiem ''Literatura''.