Order Orła Czarnego: Różnice pomiędzy wersjami

Po uzyskaniu przez elektora saskiego [[August II Mocny|Augusta Mocnego]] polskiej korony królewskiej [[Elektorzy Rzeszy|elektor]] [[Brandenburgia|Brandenburgii]] [[Fryderyk I Pruski|Fryderyk III]] zapragnął także zostać królem i po długim oporze cesarza dostał zezwolenie na przyjęcie tytułu: "Króla w Prusach" (niem. ''König in Preussen''), tj. w dawnych [[Prusy Książęce|Prusach Książęcych]]), które leżały poza terenem [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|Świętego Cesarstwa Rzymskiego]]. Koronował się w [[Kaliningrad|Królewcu]] [[18 stycznia]] [[1701]] jako Fryderyk I.

Za godło nowego królestwa wybrano zrywającego się do lotu czarnego orła pochodzącego z herbu książąt pruskich, który został nadany podczas [[Hołd pruski 1525|Hołduhołdu Pruskiegopruskiego]] w 1525 przez polskiego króla [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]]. Król Fryderyk I ustanowił w dniu ogłoszenia królestwa także jednoklasowy Order Czarnego Orła, najwyższe i wówczas jedyne odznaczenie nowego państwa.

Order był początkowo [[zakon rycerski|zakonem rycerskim]] i mógł liczyć tylko 30 członków (oprócz pruskich królewiczów, którzy otrzymywali go w 10 roku życia). Do 1848 wszyscy kandydaci nie należącynienależący do rodów panujących Rzeszy musieli wykazać się ośmioma szlacheckimi generacjami, i dostaća order dostać mogli dopiero po 30. roku życia. Od tego roku order mogli także otrzymywać nie-szlachcice, którzy przy nadaniu Czarnego Orła uzyskiwali dziedziczne [[szlachta|szlachectwo]].