Gordon Cooper: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Astronauta: lit. |
m →Astronauta: int. |
||
Linia 33:
2 kwietnia 1959 wraz z sześcioma innymi astronautami oficjalnie został członkiem zespołu zwanego „Mercury Seven” lub „Original Seven”.
Podczas pierwszych dwóch załogowych lotów programu Mercury, tj. [[Mercury-Atlas 6|Mercury 6]] i [[Mercury-Atlas 7|Mercury 7]] Cooper utrzymywał kontakt radiowy z astronautami przebywającymi na orbicie (jako CAPCOM). W czasie lotu [[Mercury-Atlas 8|Mercury 8]] – 27 czerwca 1962 – był dublerem [[Walter Schirra|Wally'ego Schirry]].
Lot Coopera był ostatnim w programie Mercury. Cooper jako jeden z siódemki astronautów, którzy nadal czekali na swoja szansę (D. Slayton wcześniej został wykluczony przez lekarzy z uwagi na arytmię serca) 13 listopada został zatwierdzony jako pilot kapsuły nazwanej „Faith 7”. 15 maja 1963 na pokładzie statku [[Mercury-Atlas 9|Mercury 9]] wystartował do swojego pierwszego lotu w kosmos. Okrążył Ziemię 22 razy i spędził w przestrzeni kosmicznej więcej czasu niż pozostali amerykańscy astronauci razem wzięci. Był też pierwszym amerykańskim astronautą, który spał na orbicie. Celem lotu było sprawdzenie wpływu stanu nieważkości na długotrwały pobyt człowieka w kosmosie (jak na tamte czasy). Podczas operacji wodowania astronauta był zmuszony do ręcznego odpalenia silników hamujących kapsuły, ponieważ większość systemów pokładowych statku uległa awarii. Lot Mercury 9 trwał 1 dzień 10 godzin 19 minut i 49 sekund.
| |||